Аюп 4

1 Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —

Then Eliphaz the Thaemanite answered and said,

2 «Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?

Hast you been often spoken to in distress? but who shall endure the force of your words?

3 Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,

For whereas you have instructed many, and have strengthened the hands of the weak one,

4 Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.

and have supported the failing with words, and have imparted courage to feeble knees.

5 Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.

Yet now [that] pain has come upon you, and touched you, you are troubled.

6 Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?

Is not your fear [founded] in folly, your hope also, and the mischief of your way?

7 Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?

Remember then who has perished, being pure? or when were the true-hearted utterly destroyed?

8 Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.

Accordingly as I have seen men ploughing barren places, and they that sow them will reap sorrows for themselves.

9 Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.

They shall perish by the command of the Lord, and shall be utterly consumed by the breath of his wrath.

10 Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;

The strength of the lion, and the voice of the lioness, and the exulting cry of serpents are quenched.

11 Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.

The old lion has perished for lack of food, and the lions' whelps have forsaken one another.

12 — Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,

But if there had been any truth in your words, none of these evils would have befallen you. Shall not mine ear receive excellent [revelations] from him?

13 Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,

But [as when] terror falls upon men, with dread and a sound in the night,

14 Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;

horror and trembling seized me, and caused all my bones greatly to shake.

15 Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.

And a spirit came before my face; and my hair and flesh quivered.

16 У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —

I arose and perceived it not: I looked, and there, was no form before my eyes: but I only heard a breath and a voice, [saying],

17 «Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?

What, shall a mortal be pure before the Lord? or a man be blameless in regard to his works?

18 Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,

Whereas he trust not in his servants, and perceives perverseness in his angels.

19 Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!

But [as for] them that dwell in houses of clay, of whom we also are formed of the same clay, he smites them like a moth.

20 Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.

And from the morning to evening they no longer exist: they have perished, because they can’t help themselves.

21 Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».

For he blows upon them, and they are withered: they have perished for lack of wisdom.