Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
¿Contaste tú los meses de su preñez, y sabes el tiempo cuando han de parir?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Encórvanse, hacen salir sus hijos, pasan sus dolores.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: salen y no vuelven á ellas.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
Al cual yo puse casa en la soledad, y sus moradas en lugares estériles.
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Búrlase de la multitud de la ciudad: no oye las voces del arriero.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Lo oculto de los montes es su pasto, y anda buscando todo lo que está verde.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
¿Querrá el unicornio servirte á ti, ni quedar á tu pesebre?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿labrará los valles en pos de ti?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, y le fiarás tu labor?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, y que [la] allegará en tu era?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
¿[Diste tú] hermosas alas al pavo real, ó alas y plumas al avestruz?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
El cual desampara en la tierra sus huevos, y sobre el polvo los calienta,
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Y olvídase de que los pisará el pie, y que los quebrará bestia del campo.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, no temiendo que su trabajo haya sido en vano:
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Porque le privó Dios de sabiduría, y no le dió inteligencia.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Luego que se levanta en alto, búrlase del caballo y de su jinete.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿vestiste tú su cerviz de relincho?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, sale al encuentro de las armas:
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Hace burla del espanto, y no teme, ni vuelve el rostro delante de la espada.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Contra él suena la aljaba, el hierro de la lanza y de la pica:
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, sin importarle el sonido de la bocina;
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
[Antes como] que dice entre los clarines: ¡Ea!, y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
¿Vuela el gavilán por tu industria, y extiende hacia el mediodía sus alas?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
¿Se remonta el águila por tu mandamiento, y pone en alto su nido?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Ella habita y está en la piedra, en la cumbre del peñasco y de la roca.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Desde allí acecha la comida: sus ojos observan de muy lejos.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Sus pollos chupan la sangre: y donde hubiere cadáveres, allí está.
