Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
“¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿Observas el parto de las ciervas?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
¿Sabes tú los meses de su preñez, y conoces el tiempo de su parto?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Se encorvan y echan su cría librándose de sus dolores.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Sus crías son robustas, crecen en el campo; se van, y no vuelven a ellas.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
¿Quién dio libertad al asno montés, y quién soltó las ataduras del onagro,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
al que di por domicilio el desierto y por morada la tierra salitrosa?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Se ríe del tumulto de la ciudad, y no oye los gritos del arriero.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Los montes son su lugar de pasto, anda buscando toda yerba verde.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
¿Querrá servirte acaso el búfalo, pasará la noche junto a tu pesebre?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
¿Podrás atarlo con coyundas para que abra surcos? ¿Querrá acaso rastrillar los valles detrás de ti?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
¿Confiarás en él por su gran fuerza, y dejarás a su cuidado tus labores?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
¿Le fiarás traer a casa tu grano para llenar tu era?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
El avestruz agita alegre las alas; no son alas pías, ni voladoras;
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
pues abandona en tierra sus huevos para calentarlos en el suelo.
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Olvida que puede pisarlos el pie, y aplastarlos la fiera del campo.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Es cruel con sus hijos, como si fuesen ajenos; no le preocupa la inutilidad de sus fatigas.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Porque Dios le privó de sabiduría, y no le dio parte en la inteligencia.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Pero cuando se alza y bate las alas, se burla del caballo y del jinete.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
¿Das tú al caballo la valentía, y revistes su cuello con la airosa melena?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
¿Le enseñas tú a saltar como la langosta, a esparcir terror con su potente relincho?
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Hiere la tierra, orgulloso de su fuerza, y se lanza al combate,
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
riéndose del miedo; no se acobarda, ni retrocede ante la espada.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Si oye sobre sí el ruido de la aljaba, el vibrar de la lanza y del dardo,
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
con ímpetu fogoso sorbe la tierra, no deja contenerse al sonido de la trompeta.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Cuando suena la trompeta, dice: «¡Adelante!»; huele de lejos la batalla, la voz del mando de los capitanes, y el tumulto del combate.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
¿Es acaso por obra tuya que emprende vuelo el gavilán, tendiendo sus alas hacia el sur?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
¿Es por orden tuya que remonta el águila, y pone su nido en las alturas?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Habita en la peña, y tiene su morada en la cima de las rocas más inaccesibles.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Allí acecha la presa, desde lejos atisban sus ojos.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Sus polluelos chupan la sangre; y doquiera que haya cadáveres se la encuentra.”
