Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Sabes tu o tempo em que as cabras montesas dão filhotes? Ou observaste tu as cervas quando em trabalho de parto?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Contaste os meses que elas cumprem, e sabes o tempo de seu parto?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Quando se encurvam, produzem seus filhos, [e] lançam de si suas dores.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Seus filhos se fortalecem, crescem como o trigo; saem, e nunca mais voltam a elas.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Quem despediu livre ao asno montês? E quem ao asno selvagem soltou das ataduras?
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
Ao qual eu dei a terra desabitada por casa, e a terra salgada por suas moradas.
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Ele zomba do tumulto da cidade; não ouve os gritos do condutor.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
A extensão dos montes é seu pasto; e busca tudo o que é verde.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Por acaso o boi selvagem quererá te servir, ou ficará junto de tua manjedoura?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Ou amarrarás ao boi selvagem com sua corda para o arado? Ou lavrará ele aos campos atrás de ti?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Confiarás nele, por ser grande sua força, e deixarás que ele faça teu trabalho?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Porás tua confiança nele, para que ele colha tua semente, e a junte em tua eira?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
As asas da avestruz batem alegremente, mas são suas asas e penas como as da cegonha?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Ela deixa seus ovos na terra, e os esquenta no chão,
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
E se esquece de que pés podem os pisar, e os animais do campo [podem] os esmagar.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Age duramente para com seus filhos, como se não fossem seus, sem temer que seu trabalho tenha sido em vão.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Porém quando se levanta para correr, zomba do cavalo e do seu cavaleiro.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
És tu que dás força ao cavalo, ou que vestes seu pescoço com crina?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Podes tu o espantar como a um gafanhoto? O sopro de suas narinas é terrível.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Ele escarva a terra, alegra-se de sua força, [e] sai ao encontro das armas;
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Ele zomba do medo, e não se espanta; nem volta para trás por causa da espada.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Contra ele rangem a aljava, o ferro brilhante da lança e do dardo;
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Sacudido-se com furor, ele escarva a terra; ele não fica parado ao som da trombeta.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Ao som das trombetas diz: Eia! E desde longe cheira a batalha, o grito dos capitães, e o barulho.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Por acaso é por tua inteligência que o gavião voa, [e] estende suas asas para o sul?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Ou é por tua ordem que a água voa alto e põe seu ninho na altura?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Nas penhas ela mora e habita; no cume das penhas, e em lugares seguros.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Desde ali espia a comida; seus olhos avistam de longe.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Seus filhotes sugam sangue; e onde houver cadáveres, ali ela está.
