Аюп 39

1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?

Sabes tu o tempo em que as cabras montezes parem? ou consideraste as dôres das cervas?

2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?

Contarás os mezes que cumprem? ou sabes o tempo do seu parto?

3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;

Quando se encurvam, produzem seus filhos, e lançam de si as suas dôres.

4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.

Seus filhos enrijam, crescem com o trigo: saem, e nunca mais tornam a ellas.

5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?

Quem despediu livre o jumento montez? e quem soltou as prisões ao jumento bravo?

6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.

Ao qual dei o ermo por casa, e a terra salgada por suas moradas.

7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.

Ri-se do arroido da cidade: não ouve os muitos gritos do exactor.

8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.

O que descobre nos montes é o seu pasto, e anda buscando tudo que está verde.

9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?

Ou, querer-te-ha servir o unicornio? ou ficará na tua cavallariça?

10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?

Ou amarrarás o unicornio com a sua corda no rego? ou estorroará apoz ti os valles?

11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?

Ou confiarás n'elle, por ser grande a sua força? ou deixarás a seu cargo o teu trabalho?

12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?

Ou fiarás d'elle que te torne o que semeaste e o recolherá na tua eira?

13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?

Vem de ti as alegres azas dos pavões, que teem pennas de cegonha e d'aguia?

14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.

A qual deixa os seus ovos na terra, e os aquenta no pó.

15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.

E se esquece de que algum pé os pise, ou os animaes do campo os calquem.

16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.

Endurece-se para com seus filhos, como se não fossem seus: debalde é seu trabalho, porquanto está sem temor.

17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.

Porque Deus a privou de sabedoria, e não lhe repartiu entendimento.

18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.

A seu tempo se levanta ao alto: ri-se do cavallo, e do que vae montado n'elle.

19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?

Ou darás tu força ao cavallo? ou vestirás o seu pescoço com trovão?

20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?

Ou espantal-o-has, como ao gafanhoto? terrivel é o fogoso respirar das suas ventas.

21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.

Escarva a terra, e folga na sua força, e sae ao encontro dos armados.

22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.

Ri-se do temor, e não se espanta, e não torna atraz por causa da espada.

23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,

Contra elle rangem a aljava, o ferro flammante da lança e do dardo.

24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.

Sacudindo-se, e removendo-se, escarva a terra, e não faz caso do som da buzina.

25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.

Na furia do som das buzinas diz: Eia! e de longe cheira a guerra, e o trovão dos principes, e o alarido.

26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?

Ou vôa o gavião pela tua intelligencia, e estende as suas azas para o sul?

27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?

Ou se remonta a aguia ao teu mandado, e põe no alto o seu ninho?

28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.

Nas penhas mora e habita: no cume das penhas, e nos logares seguros.

29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.

Desde ali descobre a preza: seus olhos a avistam desde longe.

30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».

E seus filhos chupam o sangue, e onde ha mortos ahi está.