Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Sai tu quando figliano le camozze e assisti al parto delle cerve?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Conti tu i mesi della loro gravidanza e sai tu quando devono figliare?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Si curvano e depongono i figli, metton fine alle loro doglie.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Robusti sono i loro figli, crescono in campagna, partono e non tornano più da esse.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Chi lascia libero l'asino selvatico e chi scioglie i legami dell'ònagro,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
al quale ho dato la steppa per casa e per dimora la terra salmastra?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Del fracasso della città se ne ride e gli urli dei guardiani non ode.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Gira per le montagne, sua pastura, e va in cerca di quanto è verde.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Il bufalo si lascerà piegare a servirti o a passar la notte presso la tua greppia?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Potrai legarlo con la corda per fare il solco o fargli erpicare le valli dietro a te?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Ti fiderai di lui, perché la sua forza è grande e a lui affiderai le tue fatiche?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Conterai su di lui, che torni e raduni la tua messe sulla tua aia?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
L'ala dello struzzo batte festante, ma è forse penna e piuma di cicogna?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Abbandona infatti alla terra le uova e sulla polvere le lascia riscaldare.
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Dimentica che un piede può schiacciarle, una bestia selvatica calpestarle.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Tratta duramente i figli, come se non fossero suoi, della sua inutile fatica non si affanna,
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
perché Dio gli ha negato la saggezza e non gli ha dato in sorte discernimento.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Ma quando giunge il saettatore, fugge agitando le ali: si beffa del cavallo e del suo cavaliere.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Puoi tu dare la forza al cavallo e vestire di fremiti il suo collo?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Lo fai tu sbuffare come un fumaiolo? Il suo alto nitrito incute spavento.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Scalpita nella valle giulivo e con impeto va incontro alle armi.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Sprezza la paura, non teme, né retrocede davanti alla spada.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Su di lui risuona la faretra, il luccicar della lancia e del dardo.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Strepitando, fremendo, divora lo spazio e al suono della tromba più non si tiene.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Al primo squillo grida: «Aah!...» e da lontano fiuta la battaglia, gli urli dei capi, il fragor della mischia.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Forse per il tuo senno si alza in volo lo sparviero e spiega le ali verso il sud?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
O al tuo comando l'aquila s'innalza e pone il suo nido sulle alture?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Abita le rocce e passa la notte sui denti di rupe o sui picchi.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
Di lassù spia la preda, lontano scrutano i suoi occhi.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
I suoi aquilotti succhiano il sangue e dove sono cadaveri, là essa si trova.
