Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Connais-tu le temps où les chèvres sauvages font leurs petits? As-tu observé les biches quand elles mettent bas?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
As-tu compté les mois de leur portée, et connais-tu l'époque de leur délivrance?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
Elles se mettent à genoux, déposent leurs petits, et sont quittes de leurs douleurs.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Leurs faons se fortifient et grandissent dans les champs; ils s'en vont, et ne reviennent plus.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Qui a lâché l'onagre en liberté, qui a brisé les liens de l'âne sauvage,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
à qui j'ai donné le désert pour maison, pour demeure la plaine salée?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Il méprise le tumulte des villes, il n'entend pas les cris d'un maître.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, il y poursuit les moindres traces de verdure.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Le buffle voudra-t-il te servir, ou bien passera-t-il la nuit dans son étable?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
L'attacheras-tu avec une corde au sillon, ou bien hersera-t-il derrière toi dans les vallées?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Te fieras-tu à lui parce qu'il est très fort, lui laisseras-tu faire tes travaux?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Compteras-tu sur lui pour rentrer ta moisson, pour recueillir le blé dans ton aire?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
L'aile de l'autruche bat joyeusement; elle n'a ni l'aile pieuse ni le plumage de la cigogne.
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Elle abandonne ses œufs à la terre, et les laisse chauffer sur le sable.
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
Elle oublie que le pied peut les fouler, la bête des champs les écraser.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Elle est dure pour ses petits, comme s'ils n'étaient pas siens; que son travail soit vain, elle ne s'en inquiète pas.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Car Dieu lui a refusé la sagesse, et ne lui a pas départi l'intelligence.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Mais quand elle se bat les flancs et prend son essor, elle se rit du cheval et du cavalier.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Est-ce toi qui donnes au cheval la vigueur, qui revêts son cou d'une crinière flottante,
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
qui le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Il creuse du pied la terre, il est fier de sa force, il s'élance au-devant du combat.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
Il se rit de la peur; rien ne l'effraie; il ne recule pas devant l'épée.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Sur lui résonne le carquois, la lance étincelante et le javelot.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Il frémit, il s'agite, il dévore le sol; il ne se contient plus quand la trompette sonne.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Au bruit de la trompette, il dit: « Allons! » De loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des guerriers.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Est-ce par ta sagesse que l'épervier prend son vol et déploie ses ailes vers le midi?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Est-ce à ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid sur les hauteurs?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Il habite les rochers, il fixe sa demeure dans les dents de la pierre, sur les sommets.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
De là, il guette sa proie, son regard perce au loin.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Ses petits s'abreuvent de sang; partout où il y a des cadavres, on le trouve.
