Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
“Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Can you count the months that they fulfil? Or do you know the time when they give birth?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
They bow themselves. They bear their young. They end their labour pains.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and don’t return again.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
“Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
“Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labour?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
“The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labour is in vain, she is without fear,
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
“Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the trumpet.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
As often as the trumpet sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
“Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings towards the south?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”
