Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Do you know at what time the wild goats in the rocks bear their young? Can you watch when the deer are having their fawns?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Can you count the months that they gestate? Do you know the time when they bear their young?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
They crouch down and birth their young, and then they finish their labor pains.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Their young ones become strong and grow up in the open fields; they go out and do not come back again.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Who let the wild donkey go free? Who has untied the bonds of the swift donkey,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
whose home I have made in the Arabah, his house in the salt land?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
He laughs in scorn at the noises in the city; he does not hear the driver's shouts.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
He roams over the mountains as his pastures; there he looks for every green plant to eat.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Will the wild ox be happy to serve you? Will he consent to stay by your manger?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Can you use ropes to hold the wild ox in the furrows? Will he harrow the valleys as he follows after you?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Will you trust him because his strength is great? Will you leave your work to him to do?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Will you depend on him to bring your grain home, to gather the grain for your threshing floor?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
The wings of the ostrich wave proudly, but are they the pinions and plumage of love?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
For she leaves her eggs on the earth, and she lets them keep warm in the dust;
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
she forgets that a foot might crush them or that a wild beast might trample them.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
She deals roughly with her young ones as if they were not hers; she does not fear that her labor might have been in vain,
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
because God has deprived her of wisdom and has not given her any understanding.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
When she runs swiftly, she laughs in scorn at the horse and its rider.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Have you given the horse his strength? Did you clothe his neck with his flowing mane?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Have you ever made him jump like a locust? The majesty of his snorting is fearsome.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
He paws in might and rejoices in his strength; he rushes out to meet the weapons.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
He mocks fear and is not dismayed; he does not turn back from the sword.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
The quiver rattles against his flank, along with the flashing spear and the javelin.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
He swallows up ground with fierceness and rage; at the trumpet's sound, he cannot stand in one place.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
Whenever the trumpet sounds, he says, 'Aha!' He smells the battle from far away— the thunderous shouts of the commanders and the outcries.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Is it by your wisdom that the hawk soars, that he stretches out his wings for the south?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Is it at your orders that the eagle mounts up and makes his nest in high places?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
He lives on cliffs and makes his home on the peaks of cliffs, a stronghold.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
From there he searches for victims; his eyes see them from very far away.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
His young also drink up blood; where killed people are, there he is.”
