Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Their young ones are in good liking, they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Who hath sent out the wild donkey free? or who hath loosed the bands of the wild donkey?
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
Gavest thou the goodly wings unto the peacocks? or wings and feathers unto the ostrich?
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in dust,
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
She is hardened against her young ones, as though they were not hers: her labour is in vain without fear;
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Because God hath deprived her of wisdom, neither hath he imparted to her understanding.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
What time she lifteth up herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
He mocketh at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from the sword.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
He saith among the trumpets, Aha, aha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
From thence she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
