Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
“Do you know when mountain goats give birth? Have you watched the doe bear her fawn?
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
Can you count the months they are pregnant? Do you know the time they give birth?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
They crouch down and bring forth their young; they deliver their newborn.
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Their young ones thrive and grow up in the open field; they leave and do not return.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Who set the wild donkey free? Who released the swift donkey from the harness?
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
I made the wilderness his home and the salt flats his dwelling.
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
He scorns the tumult of the city and never hears the shouts of a driver.
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
He roams the mountains for pasture, searching for any green thing.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Will the wild ox consent to serve you? Will he stay by your manger at night?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Can you hold him to the furrow with a harness? Will he plow the valleys behind you?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Can you rely on his great strength? Will you leave your hard work to him?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Can you trust him to bring in your grain and gather it to your threshing floor?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
The wings of the ostrich flap joyfully, but cannot match the pinions and feathers of the stork.
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
For she leaves her eggs on the ground and lets them warm in the sand.
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
She forgets that a foot may crush them, or a wild animal may trample them.
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
She treats her young harshly, as if not her own, with no concern that her labor was in vain.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
For God has deprived her of wisdom; He has not endowed her with understanding.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Yet when she proudly spreads her wings, she laughs at the horse and its rider.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Do you give strength to the horse or adorn his neck with a mane?
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
Do you make him leap like a locust, striking terror with his proud snorting?
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
He paws in the valley and rejoices in his strength; he charges into battle.
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
He laughs at fear, frightened of nothing; he does not turn back from the sword.
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
A quiver rattles at his side, along with a flashing spear and lance.
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
Trembling with excitement, he devours the distance; he cannot stand still when the ram’s horn sounds.
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
At the blast of the horn, he snorts with fervor. He catches the scent of battle from afar— the shouts of captains and the cry of war.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Does the hawk take flight by your understanding and spread his wings toward the south?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Does the eagle soar at your command and make his nest on high?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
He dwells on a cliff and lodges there; his stronghold is on a rocky crag.
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
From there he spies out food; his eyes see it from afar.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
His young ones feast on blood; and where the slain are, there he is.”
