Аюп 39
1 Сән тағдики явайи өшкиләрниң қачан туғидиғанлиғини биләмсән? Җәрәнләрниң балилиғанлиғини күзитип баққанмусән?
Kender du Tiden, da Stengeden føder, tager du Vare på Hindenes Veer,
2 Уларниң боғаз болғили нәччә ай болғанлиғини саналамсән? Уларниң балилайдиған вақтидин хәвириң барму?
tæller du mon deres Drægtigheds Måneder, kender du Tiden, de føder?
3 Улар қәддини пүкүп, йетип балилирини туғиду, Улар өзидики толғақни чиқирип ташлайду;
De lægger sig ned og føder og kaster Kuldet,
4 Уларниң балилири күчлинип йетилиду, Улар далада өсүп, [анисиниң] йенидин чиқип қайтип кәлмәйду.
Ungerne trives, gror til i det frie, løber bort og kommer ej til dem igen.
5 Явайи ешәкни далаға қоюветип әркинликкә чиқарған ким? Шаш ешәкниң нохтилирини йешивәткән ким?
Hvem slap Vildæslet løs, hvem løste mon Steppeæslets Reb,
6 Чөл-баяванни униң өйи қилғанмән, Шорлуқниму униң туралғуси қилғанмән.
som jeg gav Ørkenen til Hjem, den salte Steppe til Bolig?
7 У шәһәрниң қийқас-сүрәнлиридин жирақ туруп уни мазақ қилиду; У ешәкчиниң вақиришиниму аңлимайду.
Det ler ad Byens Larm og hører ej Driverens Skælden;
8 У тағларни өз яйлиғим дәп кезиду, Шу йәрдики һәммә гүл-гияни издәп жүриду.
det ransager Bjerge, der har det sin Græsgang, det leder hvert Græsstrå op.
9 Явайи кала болса хизмитиңгә киришкә рази боламду? Сениң оқуруңниң йенида турушқа унамду?
Er Vildoksen villig at trælle for dig, vil den stå ved din Krybbe om Natten?
10 Явайи калини тана билән бағлап, тапқа чүшүрәләмсән?! У саңа әгишип җилғиларда меңип тирна тартамду?
Binder du Reb om dens Hals, pløjer den Furerne efter dig?
11 Униң күчи зор болғанлиғи үчүн униңға тайинамсән? Әмгигиңни униңға аманәт қиламсән?
Stoler du på dens store Kræfter; overlader du den din Høst?
12 Данлириңни өйгә көтирип әкилишни униңға тапшурамсән? «[Данлиримни] хаминимға жиғиштуриду» дәп униңға ишәнәмсән?
Tror du, den kommer tilbage og samler din Sæd på Loen?
13 Төгиқуш қанатлирини шатлиқ билән қақиду, Бирақ булар ләйләкниң қанат учлири һәм пәйлиригә йетәмду?
Mon Strudsens Vinge er lam, eller mangler den Dækfjer og Dun,
14 У тухумлирини йәргә ташлап қойиду, Тухумлирим топида исситилсун, дәйду.
siden den betror sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Sandet,
15 Уларниң тәсадипий дәссилип янҗилидиғанлиғини, Далидики бирәр һайванниң асанла уларни дәссәп-чәйләйдиғанлиғини унтуйду.
tænker ej på, at en Fod kan knuse dem, Vildtet på Marken træde dem sønder?
16 Балилирини өзиниң әмәстәк бағрини қаттиқ қилиду; Униң туғутиниң әҗри бекарға кетиду, Бирақ у писәнт қилмиғандәк туриду.
Hård ved Ungerne er den, som var de ej dens; spildt er dens Møje, det ængster den ikke.
17 Чүнки Тәңри уни кам әқил қилған, Униңға даналиқни бәрмигән.
Thi Gud lod den glemme Visdom og gav den ej Del i Indsigt.
18 Һалбуки, у жүгүрүш алдида мәйдисини жуқуриға көтәргинидә, Ат һәм атлиқларни кәмситип мазақ қилиду.
Når Skytterne kommer, farer den bort, den ler ad Hest og Rytter.
19 Сән атқа күч беғишлиғанмидиң? Сән униң бойниға йәлпүнүп туридиған яйлини кийгүзгәнмидиң?
Giver du Hesten Styrke, klæder dens Hals med Manke
20 Сән уни һәйвәтлик пурқушлири билән адәмни қорқутидиған, Чекәткидәк сәкрәйдиған қилаламсән?
og lærer den Græshoppens Spring? Dens stolte Prusten indgyder Rædsel.
21 У әшәддийлик билән йәр татилап-зохчуп, Өз күчидин шатлинип кетиду, Қураллиқ қошун билән җәң қилишқа атлиниду.
Den skraber muntert i Dalen, går Brynjen væligt i Møde;
22 У қорқунучқа нисбәтән күлүпла қойиду, Һеч немидин қорқмайду; Қиличниң бисидин у янмайду.
den ler ad Rædselen, frygter ikke og viger ikke for Sværdet;
23 Оқдан, җулалиқ нәйзә, Гөрзиму униң йенида шарақшийду,
Koggeret klirrer over den, Spydet og Køllen blinker;
24 У йәрни аччиқ һәм ғәзәп билән жутуветиду, [Җәң] канайини бир аңлапла һаяҗанлинип қин-қиниға патмай кетиду.
den sluger Vejen med gungrende Vildskab, den tøjler sig ikke, når Hornet lyder;
25 Канайларниң авази биләнла у: «Айһай!» дәйду, У җәңни жирақтин пурап болиду. У сәркәрдиләрниң товлашлирини, җәңчиләрниң вақирашлирини хошаллиқ билән аңлайду.
et Stød i Hornet, straks siger den: Huj! Den vejrer Kamp i det fjerne, Kampskrig og Førernes Råb.
26 Сар сениң әқлиң билән учамду, Қанатлирини җәнупқа қарап керәмду?
Skyldes det Indsigt hos dig, at Falken svinger sig op og breder sin Vinge mod Sønden?
27 Бүркүт буйруғуң билән жуқуриға пәрваз қилип көтириләмду, Угисини жуқуриға саламду?
Skyldes det Bud fra dig, at Ørnen flyver højt og bygger sin højtsatte Rede?
28 У қорам ташниң үстидә маканлишиду, У тағниң чоққисиға қониду, Тик қияниму туралғуси қилиду.
Den bygger og bor på Klipper, på Klippens Tinde og Borg;
29 Шу йәрдин у овни пайлап байқивалиду, Көзлири жирақ-жирақларни күзитиду.
den spejder derfra efter Æde, viden om skuer dens Øjne.
30 Униң балилири қан шорайду; Өлтүрүлгәнләр нәдә болса, у шу йәрдә болиду».
Ungerne svælger i Blod; hvor Valen findes, der er den!
