Аюп 37
1 Шундақ, жүригимму буни аңлап тәвринип кетиватиду, Жүригим қепидин чиқип кетәй, деди.
For dette bivrar hjarta mitt og lyfter seg frå staden sin.
2 Мана аңлиғина! Униң һөкиригән авазини, Униң ағзидин чиқиватқан гүлдүрмама авазини аңла!
Å, høyr på harmen i hans røyst, den dun som dundrar or hans munn!
3 У авазини асман астидики пүткүл йәргә, Чақмиқини йәрниң қәригичә йәткүзиду.
Det fer burt under himmelkvelv, men elden skin til heimsens endar.
4 Чақмақтин кейин бир аваз һөкирәйду; Өз һәйвитиниң авази билән у гүлдүрләйду, Авази аңлиниши биләнла һеч аянмай чақмақлириниму қоюветиду.
So burar røysti etterpå, han torar med sitt stolte mod, og ljoni held han ikkje att når røysti si han ljoma let.
5 Тәңри авази билән карамәт гүлдүрләйду, Биз чүшинәлмәйдиған нурғун қалтис ишларни қилиду.
Gud torar underfullt med røysti, gjer storverk som me ei kann skyna.
6 Чүнки у қарға: «Йәргә яғ!», Һәм һөл-йеғинға: «Күчлүк ямғур бол!» дәйду.
Han snøen byd: «Fall ned til jord!» Til regnet og, sitt sterke silregn.
7 У барлиқ инсанни өзиниң яратқанлиғини билсун дәп, Һәммә адәмниң қолини булар билән тосуп қойиду;
Han stengjer av for mannehand, so all hans skapning læra må.
8 Явайи һайванлар өз угисиға кирип кетиду, Өз қоналғусида турғузулиду.
Villdyri gjeng til sine hi og kvilar på sin legestad.
9 Боран-чапқун коһиқаптин келиду, Һәм соғ-зимистан таратқучи шамаллардин келиду.
Or inste kammer kjem det storm, og kulde ut av vindarne.
10 Тәңриниң нәпәси билән муз һасил болиду; Бепаян сулар қетип қалиду.
Utav Guds ande gustar frost, dei vide vatni kjem i tvang.
11 У йәнә қоюқ булутларға мол нәмлик жүкләйду, У чақмақ көтиридиған булутни кәң йейип қойиду.
Han lastar skyi og med væta og breider sine elding-skyer,
12 Улар пүткүл йәр-зимин йүзидә У буйруған ишни иҗра қилиш үчүн, Униң йолйоруқлири билән һәряққа бурулиду.
og hit og dit dei hastar fram, og skifter leid som han det vil og set i verk det som han byd, utyver vide jordheims-kringen;
13 Яки тәрбийә тайиғи болуши үчүн, Яки Өз дунияси үчүн, Яки Өз рәһимдиллигини көрситиш үчүн У [булутлирини] кәлтүриду.
anten til ris, når jordi treng det, ell’ og med nåde lyt dei råka.
14 И Аюп, буни аңлап қой, Тәңриниң карамәт әмәллирини тонуп йетип шүк тур.
Job, lyd på dette, statt no still, gjev gaum på undri Gud hev gjort!
15 Тәңриниң булутларни қандақ сәптә турғузғанлиғини биләмсән? Униң булутиниң чақмиқини қандақ чақтуридиғанлиғиниму биләмсән?
Veit du når Gud deim segjer fyre, og let sitt ljos or skyi skina?
16 Булутларниң қандақ қилип бошлуқта муәлләқ туридиғанлиғини, Билими мукәммәл Болғучиниң карамәтлирини биләмсән?
Veit du vel korleis skyi sviv, um underi åt den Allvise?
17 Һәй, Униң қандақ қилип йәр-зиминни җәнупдики шамал билән тиничландуруп, Сени кийим-кечигиңниң оттәк исситқинини биләмсән?
Du som i heite klæde styn, når jordi brenn i sunnanvind?
18 Сән Униңға һәмраһ болуп асманни худди қуюп чиқарған әйнәктәк, Мустәһкәм қилип яйғанмидиң?!
Gjer du med honom himmelkvelven, som er so fast som støypte spegel?
19 Униңға немини дейишимиз керәклигини бизгә үгитип қойғин! Қараңғулуғимиз түпәйлидин биз дәвайимизни җайида сәпкә қоялмаймиз.
Lær oss, kva me skal segja honom! Me tegja lyt for berre myrker.
20 Униңға «Мениң Саңа гепим бар» дейиш яхшиму? Ундақ дегүчи адәм жутулмай қалмайду!
Skal han få melding at eg talar? Vil nokon ynskja seg å tynast?
21 Әнди шамаллар келип булутларни тарқитиветиду, Бирақ булутлар арисидики қуяш нуриға адәмләр беваситә қарап туралмайду. Қуяшниң алтун рәңги шимал тәрәптинму пәйда болиду; Тәңриниң һозурида дәһшәтлик һәйвәт бардур. Һәммигә Қадирни болса, биз Уни мөлчәрләлмәймиз; Қудрити қалтистур, Униң адалити улуқ, һәққанийлиғи чоңқур, Шуңа У адәмләргә зулум қилмайду.
No kann ein ikkje ljoset sjå, um enn det klårt på himmeln skin, men vinden sopar skyi burt.
Langt nordanfrå kjem gullet hit, ein fælsleg glans ligg yver Gud.
Til Allvald kann me ikkje nå, til han som er so stor i magt; men rett og rettferd ei han krenkjer.
24 Шуңа адәмләр Униңдин қорқиду; Көңлидә өзини дана чағлайдиғанларға У һеч етивар қилмайду».
Difor ber folket age for han, han ansar ingen sjølvklok mann.»
