Аюп 37
1 Шундақ, жүригимму буни аңлап тәвринип кетиватиду, Жүригим қепидин чиқип кетәй, деди.
super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo
2 Мана аңлиғина! Униң һөкиригән авазини, Униң ағзидин чиқиватқан гүлдүрмама авазини аңла!
audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem
3 У авазини асман астидики пүткүл йәргә, Чақмиқини йәрниң қәригичә йәткүзиду.
subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae
4 Чақмақтин кейин бир аваз һөкирәйду; Өз һәйвитиниң авази билән у гүлдүрләйду, Авази аңлиниши биләнла һеч аянмай чақмақлириниму қоюветиду.
post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius
5 Тәңри авази билән карамәт гүлдүрләйду, Биз чүшинәлмәйдиған нурғун қалтис ишларни қилиду.
tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia
6 Чүнки у қарға: «Йәргә яғ!», Һәм һөл-йеғинға: «Күчлүк ямғур бол!» дәйду.
qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae
7 У барлиқ инсанни өзиниң яратқанлиғини билсун дәп, Һәммә адәмниң қолини булар билән тосуп қойиду;
qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua
8 Явайи һайванлар өз угисиға кирип кетиду, Өз қоналғусида турғузулиду.
ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur
9 Боран-чапқун коһиқаптин келиду, Һәм соғ-зимистан таратқучи шамаллардин келиду.
ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus
10 Тәңриниң нәпәси билән муз һасил болиду; Бепаян сулар қетип қалиду.
flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae
11 У йәнә қоюқ булутларға мол нәмлик жүкләйду, У чақмақ көтиридиған булутни кәң йейип қойиду.
frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum
12 Улар пүткүл йәр-зимин йүзидә У буйруған ишни иҗра қилиш үчүн, Униң йолйоруқлири билән һәряққа бурулиду.
quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum
13 Яки тәрбийә тайиғи болуши үчүн, Яки Өз дунияси үчүн, Яки Өз рәһимдиллигини көрситиш үчүн У [булутлирини] кәлтүриду.
sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri
14 И Аюп, буни аңлап қой, Тәңриниң карамәт әмәллирини тонуп йетип шүк тур.
ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei
15 Тәңриниң булутларни қандақ сәптә турғузғанлиғини биләмсән? Униң булутиниң чақмиқини қандақ чақтуридиғанлиғиниму биләмсән?
numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius
16 Булутларниң қандақ қилип бошлуқта муәлләқ туридиғанлиғини, Билими мукәммәл Болғучиниң карамәтлирини биләмсән?
numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias
17 Һәй, Униң қандақ қилип йәр-зиминни җәнупдики шамал билән тиничландуруп, Сени кийим-кечигиңниң оттәк исситқинини биләмсән?
nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro
18 Сән Униңға һәмраһ болуп асманни худди қуюп чиқарған әйнәктәк, Мустәһкәм қилип яйғанмидиң?!
tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt
19 Униңға немини дейишимиз керәклигини бизгә үгитип қойғин! Қараңғулуғимиз түпәйлидин биз дәвайимизни җайида сәпкә қоялмаймиз.
ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris
20 Униңға «Мениң Саңа гепим бар» дейиш яхшиму? Ундақ дегүчи адәм жутулмай қалмайду!
quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur
21 Әнди шамаллар келип булутларни тарқитиветиду, Бирақ булутлар арисидики қуяш нуриға адәмләр беваситә қарап туралмайду. Қуяшниң алтун рәңги шимал тәрәптинму пәйда болиду; Тәңриниң һозурида дәһшәтлик һәйвәт бардур. Һәммигә Қадирни болса, биз Уни мөлчәрләлмәймиз; Қудрити қалтистур, Униң адалити улуқ, һәққанийлиғи чоңқур, Шуңа У адәмләргә зулум қилмайду.
at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas
ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio
digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest
24 Шуңа адәмләр Униңдин қорқиду; Көңлидә өзини дана чағлайдиғанларға У һеч етивар қилмайду».
ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes
