Аюп 34
1 Елиху йәнә җававән мундақ деди: —
Og Elihu tok til ords og sagde:
2 «И данишмәнләр, сөзлиримни аңлаңлар, И тәҗрибә-савақлиқ адәмләр, маңа қулақ селиңлар.
«Vismenner, høyr på ordi mine! Kunnige folk, lyd no på meg!
3 Еғиз таам тетип баққандәк, Қулақ сөзниң тәмини синап бақиду.
For ordi prøver ein med øyro, som ein med gomen maten smakar.
4 Өзимиз үчүн неминиң тоғра болидиғанлиғини байқап таллайли; Аримизда неминиң яхши болидиғанлиғини биләйли!
So lat oss no det rette velja og saman finna ut det gode!
5 Чүнки Аюп: «Мән һәққанийдурмән», Вә: «Тәңри мениң һәққимни булап кәткән» — дәйду.
For Job hev sagt: «Eg skuldfri er; min rett hev Gud ifrå meg teke;
6 Йәнә у: «Һәққимгә зиян йәткүзидиған, ялған гәпни қилишим тоғриму? Һеч асийлиғим болмиғини билән, маңа санҗилған оқ зәхмигә дава йоқ» — дәйду,
tråss i min rett, stend eg som ljugar, uskuldig fekk eg ulivssår.»
7 Қени, Аюпқа охшайдиған ким бар?! Униңға нисбәтән башқиларни һақарәтләш су ичкәндәк аддий иштур.
Finst det vel nokon mann som Job? som gløyper hædings ord som vatn,
8 У қәбиһлик қилғучиларға һәмраһ болуп жүриду, У рәзилләр билән биллә маңиду.
som held med illgjerdsmenner lag, hev umgang med gudlause folk?
9 Чүнки у: «Адәм Худадин сөйүнсә, Бу униңға һеч қандақ пайдиси йоқ» деди.
For han hev sagt: «Kva gagnar det ein mann å vera ven med Gud?»
10 Шуңа, и данишмәнләр, маңа қулақ селиңлар; Рәзиллик Тәңридин жирақта турсун! Яманлиқ Һәммигә Қадирдин нери болсун!
Difor, de menn med vit, høyr meg! D’er langt frå Gud å vera gudlaus, frå Allvalds-Gud å gjera urett.
11 Чүнки У адәмниң қилғанлирини өзигә қайтуриду, Һәр бир адәмгә өз йоли бойичә тегишлик несивә тапқузиду.
Han løner mannen for hans gjerd, fer med han etter all hans ferd.
12 Дәрһәқиқәт, Тәңри һеч әскилик қилмайду, Һәммигә Қадир һөкүмни һәргиз бурмилимайду.
Nei, urettferdig er’kje Gud, og Allvald krenkjer ikkje retten.
13 Ким Униңға йәр-зиминни аманәт қилған? Ким Уни пүткүл җаһанни башқурушқа тайинлиди?
Kven let vel honom styra jordi? Og kven hev grunna jordheims-kringen?
14 У пәқәт көңлидә шу нийәтни қилсила, Өзиниң Роһини һәм нәпәсини Өзигә қайтурувалсила,
Um han på seg åleine tenkte og drog sin ande til seg att,
15 Шуан барлиқ әт егилири биргә нәпәстин қалиду, Адәмләр топа-чаңға қайтиду.
då gjekk alt livande til grunns, og menneskja vart atter mold.
16 Сән данишмән болсаң, буни аңла! Сөзлиримниң садасиға қулақ сал!
Um du er klok, so høyr på dette, og lyd på ljoden av mitt ord!
17 Адаләткә өч болғучи һөкүм сүрәләмду? Сән «Һәммидин Адил Болғучи»ни гунакар бекитәмсән?!
Kann ein som hatar retten, styra? Fordømer du den allrettvise?
18 У болса падишани: «Яримас!», Мөтивәрләрни: «Рәзилләр» дегүчидур.
Kann ein til kongen segja: «Niding!» Og til dei megtige: «Du brotsmann?»
19 У нә әмирләргә һеч йүз-хатирә қилмайду, Нә байларни кәмбәғәлләрдин жуқури көрмәйду; Чүнки уларниң һәммисини У Өз қоли билән яратқандур.
Til han som ei gjer skil på fyrstar, og ikkje vyrder rik mot fatig. Av di hans hand hev skapt deim alle?
20 Көзни жумуп ачқичә улар өтүп кетиду, Түн йеримида хәлиқләрму тәвринип дуниядин кетиду; Адәмниң қолисиз улуқлар елип кетилиду.
Dei andast brått og midt um natti, eit folk avjagast og kverv burt, stormenn forgjengst i hjelpeløysa.
21 Чүнки Униң нәзәри адәмниң йоллириниң үстидә туриду; У инсанниң бар қәдәмлирини көрүп жүриду.
Hans augo ser til mannsens ferd, han skodar kvart eit stig han tek;
22 Шуңа қәбиһлик қилғучиларға йошурунғидәк һеч қараңғулуқ йоқтур, Һәтта өлүмниң сайисидиму улар йошуруналмайду.
det finst’kje skugge eller myrker der illgjerdsmenn kann løyna seg.
23 Чүнки Тәңри адәмләрни алдиға һөкүм қилишқа кәлтүрүш үчүн, Уларни узунғичә күзитип жүрүшиниң һаҗити йоқтур.
Han tarv’kje lenge sjå på mannen fyrr han lyt møta Gud til doms.
24 У күчлүкләрни тәкшүрүп олтармайла парә-парә қиливетиду, Һәм башқиларни уларниң орниға қойиду;
Han utan forhøyr storfolk krasar og andre set i deira stad.
25 Чүнки уларниң қилғанлири униңға ениқ туриду; У уларни кечидә өриветиду, шуниң билән улар янҗилиду.
Han kjennar heile deira verk og gjev um natti deim til tyning.
26 У яманларни халайиқ алдида качатлиғандәк уларни уриду,
Han tuktar deim som illgjerdsmenner, ein stad der alle kann det sjå,
27 Чүнки улар униңға әгишиштин баш тартқан, Униң йоллиридин һеч бирини һеч әтиварлимиған.
dei som hev vike burt frå han og ikkje hev hans vegar fylgt -
28 Улар шундақ қилип мискинләрниң налә-пәрядини Униң алдиға киргүзиду, Шуниң билән У езилгүчиләрниң ялвурушини аңлайду.
so han kann høyra armods klaga og jammerskrik frå undertrykte.
29 У сүкүттә турса, ким ағринип қақшисун. Мәйли әлдин, мәйли шәхстин болсун, Әгәр У [шәпқитини көрсәтмәй] йүзини йошурувалса, ким Уни көрәлисун?
Fær han det stilt, kven vil fordøma? Løyner han seg - kven kann då sjå han? - for folkemugen og for mannen,
30 Униң мәхсити ипласлар һөкүмранлиқ қилмисун, Улар әл-әһлини дамиға чүшүрмисун дегәнликтур.
so ikkje gudlaus mann skal råda og vera snaror yver folket.
31 Чүнки буниң билән улардин бириси Тәңригә: «Мән тәкәббурлуқ қилғанмән; Мән тоғрини йәнә бурмилимаймән;
For segjer ein vel so til Gud: «Ovmodigt hev eg bore meg; eg vil ikkje lenger vera vond.
32 Өзүм билмигинимни маңа үгитип қойғайсән; Мән яманлиқ қилған болсам, мән қайта қилмаймән» — десә,
Vis du meg det eg ikkje ser! hev eg gjort synd, vil eg snu um?»
33 Сән Униң бекиткинини рәт қилғанлиғиң үчүн, У пәқәт сениң пикриң бойичила инсанниң қилғанлирини Өзигә қайтуруши керәкму. Мән әмәс, сән қарар қилишиң керәктур; Әнди билгәнлириңни баян қилсаңчу!
Skal han då straffa som du tykkjer? D’er du som er den misnøgde; so lyt du velja, ikkje eg; og du fær segja det du veit.
34 Әқли бар адәмләр болса, Гепимни аңлиған дана киши болса: —
Dei kloke folk vil segja til meg, og kvar ein vismann som meg høyrer:
35 «Аюп саватсиздәк гәп қилди; Униң сөзлиридә әқил-парасәттин әсәр йоқ» — дәйду.
«Job talar ikkje med forstand hans ord er utan ettertanke.»
36 Аюп рәзил адәмләрдәк җавап бәргәнлигидин, Ахирғичә синалсун!
Gjev Job må allstødt verta prøvd for sine svar på nidings vis!
37 Чүнки у өз гунайиниң үстигә йәнә асийлиқни қошиду; У аримизда [аһанәт билән] чавак челип, Тәңригә қарши сөзләрни көпәйтмәктә».
For han legg brotsverk til si synd og ber seg vyrdlaust millom oss, og talar mange ord mot Gud.»
