Аюп 34
1 Елиху йәнә җававән мундақ деди: —
Pronuntians itaque Eliu, etiam hæc locutus est:
2 «И данишмәнләр, сөзлиримни аңлаңлар, И тәҗрибә-савақлиқ адәмләр, маңа қулақ селиңлар.
Audite sapientes verba mea, et eruditi auscultate me:
3 Еғиз таам тетип баққандәк, Қулақ сөзниң тәмини синап бақиду.
Auris enim verba probat, et guttur escas gustu diiudicat.
4 Өзимиз үчүн неминиң тоғра болидиғанлиғини байқап таллайли; Аримизда неминиң яхши болидиғанлиғини биләйли!
Iudicium eligamus nobis, et inter nos videamus quid sit melius.
5 Чүнки Аюп: «Мән һәққанийдурмән», Вә: «Тәңри мениң һәққимни булап кәткән» — дәйду.
Quia dixit Iob: Iustus sum, et Deus subvertit iudicium meum.
6 Йәнә у: «Һәққимгә зиян йәткүзидиған, ялған гәпни қилишим тоғриму? Һеч асийлиғим болмиғини билән, маңа санҗилған оқ зәхмигә дава йоқ» — дәйду,
In iudicando enim me, mendacium est: violenta sagitta mea absque ullo peccato.
7 Қени, Аюпқа охшайдиған ким бар?! Униңға нисбәтән башқиларни һақарәтләш су ичкәндәк аддий иштур.
Quis est vir ut est Iob, qui bibit subsannationem quasi aquam:
8 У қәбиһлик қилғучиларға һәмраһ болуп жүриду, У рәзилләр билән биллә маңиду.
Qui graditur cum operantibus iniquitatem, et ambulat cum viris impiis?
9 Чүнки у: «Адәм Худадин сөйүнсә, Бу униңға һеч қандақ пайдиси йоқ» деди.
Dixit enim: Non placebit vir Deo, etiam si cucurrerit cum eo.
10 Шуңа, и данишмәнләр, маңа қулақ селиңлар; Рәзиллик Тәңридин жирақта турсун! Яманлиқ Һәммигә Қадирдин нери болсун!
Ideo viri cordati audite me, absit a Deo impietas, et ab Omnipotente iniquitas.
11 Чүнки У адәмниң қилғанлирини өзигә қайтуриду, Һәр бир адәмгә өз йоли бойичә тегишлик несивә тапқузиду.
Opus enim hominis reddet ei, et iuxta vias singulorum restituet eis.
12 Дәрһәқиқәт, Тәңри һеч әскилик қилмайду, Һәммигә Қадир һөкүмни һәргиз бурмилимайду.
Vere enim Deus non condemnabit frustra, nec Omnipotens subvertet iudicium.
13 Ким Униңға йәр-зиминни аманәт қилған? Ким Уни пүткүл җаһанни башқурушқа тайинлиди?
Quem constituit alium super terram? aut quem posuit super orbem, quem fabricatus est?
14 У пәқәт көңлидә шу нийәтни қилсила, Өзиниң Роһини һәм нәпәсини Өзигә қайтурувалсила,
Si direxerit ad eum cor suum, spiritum illius et flatum ad se trahet.
15 Шуан барлиқ әт егилири биргә нәпәстин қалиду, Адәмләр топа-чаңға қайтиду.
Deficiet omnis caro simul, et homo in cinerem revertetur.
16 Сән данишмән болсаң, буни аңла! Сөзлиримниң садасиға қулақ сал!
Si habes ergo intellectum, audi quod dicitur, et ausculta vocem eloquii mei.
17 Адаләткә өч болғучи һөкүм сүрәләмду? Сән «Һәммидин Адил Болғучи»ни гунакар бекитәмсән?!
Numquid qui non amat iudicium, sanari potest? et quomodo tu eum, qui iustus est, in tantum condemnas?
18 У болса падишани: «Яримас!», Мөтивәрләрни: «Рәзилләр» дегүчидур.
Qui dicit regi, apostata: qui vocat duces impios:
19 У нә әмирләргә һеч йүз-хатирә қилмайду, Нә байларни кәмбәғәлләрдин жуқури көрмәйду; Чүнки уларниң һәммисини У Өз қоли билән яратқандур.
Qui non accipit personas principum: nec cognovit tyrannum, cum disceptaret contra pauperum: opus enim manuum eius sunt universi.
20 Көзни жумуп ачқичә улар өтүп кетиду, Түн йеримида хәлиқләрму тәвринип дуниядин кетиду; Адәмниң қолисиз улуқлар елип кетилиду.
Subito morientur, et in media nocte turbabuntur populi, et pertransibunt, et auferent violentum absque manu.
21 Чүнки Униң нәзәри адәмниң йоллириниң үстидә туриду; У инсанниң бар қәдәмлирини көрүп жүриду.
Oculi enim eius super vias hominum, et omnes gressus eorum considerat.
22 Шуңа қәбиһлик қилғучиларға йошурунғидәк һеч қараңғулуқ йоқтур, Һәтта өлүмниң сайисидиму улар йошуруналмайду.
Non sunt tenebræ, et non est umbra mortis, ut abscondantur ibi qui operantur iniquitatem.
23 Чүнки Тәңри адәмләрни алдиға һөкүм қилишқа кәлтүрүш үчүн, Уларни узунғичә күзитип жүрүшиниң һаҗити йоқтур.
Neque enim ultra in hominis potestate est, ut veniat ad Deum in iudicium.
24 У күчлүкләрни тәкшүрүп олтармайла парә-парә қиливетиду, Һәм башқиларни уларниң орниға қойиду;
Conteret multos, et innumerabiles, et stare faciet alios pro eis.
25 Чүнки уларниң қилғанлири униңға ениқ туриду; У уларни кечидә өриветиду, шуниң билән улар янҗилиду.
Novit enim opera eorum: et idcirco inducet noctem, et conterentur.
26 У яманларни халайиқ алдида качатлиғандәк уларни уриду,
Quasi impios percussit eos in loco videntium.
27 Чүнки улар униңға әгишиштин баш тартқан, Униң йоллиридин һеч бирини һеч әтиварлимиған.
Qui quasi de industria recesserunt ab eo, et omnes vias eius intelligere noluerunt:
28 Улар шундақ қилип мискинләрниң налә-пәрядини Униң алдиға киргүзиду, Шуниң билән У езилгүчиләрниң ялвурушини аңлайду.
Ut pervenire facerent ad eum clamorem egeni, et audiret vocem pauperum.
29 У сүкүттә турса, ким ағринип қақшисун. Мәйли әлдин, мәйли шәхстин болсун, Әгәр У [шәпқитини көрсәтмәй] йүзини йошурувалса, ким Уни көрәлисун?
Ipso enim concedente pacem, quis est qui condemnet? ex quo absconderit vultum, quis est qui contempletur eum et super gentes et super omnes homines?
30 Униң мәхсити ипласлар һөкүмранлиқ қилмисун, Улар әл-әһлини дамиға чүшүрмисун дегәнликтур.
Qui regnare facit hominem hypocritam propter peccata populi.
31 Чүнки буниң билән улардин бириси Тәңригә: «Мән тәкәббурлуқ қилғанмән; Мән тоғрини йәнә бурмилимаймән;
Quia ergo ego locutus sum ad Deum, te quoque non prohibebo.
32 Өзүм билмигинимни маңа үгитип қойғайсән; Мән яманлиқ қилған болсам, мән қайта қилмаймән» — десә,
Si erravi, tu doce me: si iniquitatem locutus sum, ultra non addam.
33 Сән Униң бекиткинини рәт қилғанлиғиң үчүн, У пәқәт сениң пикриң бойичила инсанниң қилғанлирини Өзигә қайтуруши керәкму. Мән әмәс, сән қарар қилишиң керәктур; Әнди билгәнлириңни баян қилсаңчу!
Numquid a te Deus expetit eam, quia displicuit tibi? tu enim cœpisti loqui, et non ego: quod si quid nosti melius, loquere.
34 Әқли бар адәмләр болса, Гепимни аңлиған дана киши болса: —
Viri intelligentes loquantur mihi, et vir sapiens audiat me.
35 «Аюп саватсиздәк гәп қилди; Униң сөзлиридә әқил-парасәттин әсәр йоқ» — дәйду.
Iob autem stulte locutus est, et verba illius non sonant disciplinam.
36 Аюп рәзил адәмләрдәк җавап бәргәнлигидин, Ахирғичә синалсун!
Pater mi, probetur Iob usque ad finem: ne desinas ab homine iniquitatis.
37 Чүнки у өз гунайиниң үстигә йәнә асийлиқни қошиду; У аримизда [аһанәт билән] чавак челип, Тәңригә қарши сөзләрни көпәйтмәктә».
Quia addit super peccata sua blasphemiam, inter nos interim constringatur: et tunc ad iudicium provocet sermonibus suis Deum.
