Аюп 30
1 — «Бирақ һазир болса, яшлар мени мазақ қилиду, Уларниң дадилирини һәтта падамни бақидиған иштлар билән биллә ишләшкә йол қоюшниму яман көрәттим.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.
2 Уларниң мағдури кәткәндин кейин, Қолидики күч маңа немә пайда йәткүзәлисун?
Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?
3 Йоқсузлуқ һәм ачлиқтин йигләп кәткән, Улар узундин буян чөлдәрәп кәткән дәшт-баяванда қуруқ йәрни ғаҗайду.
Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.
4 Улар әмән-шивақни чатқаллар арисидин юлиду, Шумбуйиниң йилтизлириниму терип өзлиригә нан қилиду.
Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.
5 Улар әл-жутлардин һайдиветилгән болиду, Кишиләр уларни көрүпла оғрини көргәндәк вақирап тиллайду.
Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;
6 Шуниң билән улар сүрлүк җилғиларда қонуп, Ташлар арисида, ғарлар ичидә яшашқа мәҗбур болиду.
Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.
7 Чатқаллиқ арисида улар һаңрап кетиду, Тикәнләр астида улар дүгдийип олтиришиду;
Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.
8 Наданларниң, нам-абройисизларниң балилири, Улар зиминдин сүртоқай һайдиветилгән.
[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.
9 Мән һазир болсам буларниң һәҗвий нахшиси, Һәтта сөз-чөчикиниң дәстики болуп қалдим!
Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.
10 Улар мәндин нәпрәтлинип, Мәндин жирақ туруп, Йүзүмгә түкүрүштинму янмайду.
Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.
11 Чүнки [Худа] мениң һаят риштимни үзүп, мени җапаға чөмдүргән, Шуниң билән шу адәмләр алдимда тизгинлирини еливәткән.
A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.
12 Оң йенимда бир топ чүпрәндә яшлар орнидин туруп, Улар путумни турған йеридин иштиривәтмәкчи, Улар сепилимға һуҗум пәләмпәйлирини көтирип туриду;
Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.
13 Улар йолумни бузуветиду, Уларниң һеч йөләнчүки болмисиму, Һалакитимни илгири сүрмәктә.
Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.
14 Улар сепилниң кәң бөсүк җайидин бөсүп киргәндәк киришиду; Вәйранилигимдин пайдилинип чоң ташлардәк домилап киришиду.
Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].
15 Вәһимиләр бурулуп мени өз нишани қилған; Шуниң билән һөрмитим шамал өтүп йоқ болғандәк һайдиветилди, Аватчилиғимму булут өтүп кәткәндәк өтүп кәтти.
Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.
16 Һазир болса җеним қачидин төкүлүп кәткәндәк; Азаплиқ күнләр мени тутувалди.
A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;
17 Кечиләр болса, маңа сүйәклиримгичә санҗимақта; Ағриқлирим мени чишләп дәм алмайду.
W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.
18 [Ағриқлар] зор күчи билән маңа кийим-кечигимдәк болди; Улар көйнигимниң яқисидәк маңа чаплишивалди.
Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.
19 Худа мени сазлиққа ташливәткән, Мән топа-чаңға вә күлгә охшаш болуп қалдим.
Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.
20 Мән Саңа налә-пәряд көтәрмәктимән, Бирақ Сән маңа җавап бәрмәйсән; Мән орнумдин турсам, Сән пәқәтла маңа қарапла қойисән.
Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.
21 Сән өзгирип маңа бир залим болдуң; Қолуңниң күчи билән маңа зәрбә қиливатисән;
Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.
22 Сән мени көтирип Шамалға миндүргәнсән; Боран-чапқунда тәәллуқатимни йоқ қиливәткәнсән.
Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.
23 Чүнки Сән мени ахирида өлүмгә, Йәни барлиқ һаят егилириниң «жиғилиш өйи»гә кәлтүрүватисән.
Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.
24 У һалак қилған вақтида кишиләр налә-пәряд көтәрсиму, У қолини узатқанда, дуаниң дәрвәқә һеч қандақ нәтиҗиси йоқ;
Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.
25 Мән күнлири тәс киши үчүн жиғлап [дуа қилған] әмәсму? Намратлар үчүн җеним азапланмидиму?
Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?
26 Мән өзүм яхшилиқ күтүп жүргиним билән, яманлиқ келип қалди; Нур күткиним билән, қараңғулуқ кәлди.
Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.
27 Ичим қазандәк қайнап, арамлиқ тапмайватиду; Азаплиқ күнләр маңа йүзләнди.
Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.
28 Мән қуяш нурини көрмәйму қаридап жүрмәктимән; Халайиқ арисида мән орнумдин туруп, налә-пәряд көтиримән.
Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 Мән чилбөриләргә қериндаш болуп қалдим, Һувқушларниң һәмраһи болдум.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.
30 Терәм қарийип мәндин аҗрап кетиватиду, Сүйәклирим қизиқтин көйүп кетиватиду.
Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.
31 Чилтаримдин матәм мәрсийәси чиқиду, Нейимниң авази һаза тутқучиларниң жиғисиға айлинип қалди».
Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.
