Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Et Job continuant à parler en discours relevés, dit:
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
O! qui me rendra les mois de jadis, et les jours, où Dieu me gardait,
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
où, sa lampe brillant au-dessus de ma tête, à sa clarté je perçais les ténèbres;
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
où j'étais au temps de mon automne; quand Dieu avec sa cour veillait sur ma tente;
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
quand le Tout-puissant était encore avec moi, qu'autour de moi j'avais mes enfants;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
quand mes pieds baignaient dans le lait, et que le rocher me versait des ruisseaux d'huile;
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
quand je me rendais à la Porte dans la ville, et que je mettais mon siège dans la Place?
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
A mon aspect les jeunes se tiraient en arrière, et les vieux se levaient, et demeuraient debout;
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
les princes s'arrêtaient en parlant, et mettaient leur main sur leur bouche;
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
la voix des nobles restait muette, et leur langue, collée à leur palais.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
Car, sur ma renommée, on me disait heureux, et à ma vue, on me donnait des éloges.
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
C'est que je sauvais le pauvre gémissant, et l'orphelin qui était sans aide;
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
l'homme qui périssait, avait à me bénir, et je mettais la joie dans le cœur de la veuve;
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
je prenais la justice pour mon vêtement, et elle me prenait pour son vêtement; mon équité m'était comme un manteau et un turban;
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
je servais d'œil à l'aveugle, et de pieds au boiteux;
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
j'étais un père pour le pauvre, et je connaissais de la cause de l'inconnu,
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
et je brisais la mâchoire du méchant, et d'entre ses dents lui arrachais sa proie.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
Aussi je me disais: Je mourrai avec mon aire, et comme le Phénix, je prolongerai mes jours;
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
ma racine sera exposée aux eaux, et la rosée passera la nuit sur mes branches;
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
ma gloire me restera toujours jeune, et mon arc en ma main prendra force nouvelle.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
Ils m'écoutaient avec attente, et à mon avis ils se taisaient;
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
après moi ils ne prenaient plus la parole, et sur eux mon discours s'épanchait.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
Ils m'attendaient, comme on attend la rosée, et leur bouche s'ouvrait, comme pour recevoir une pluie du printemps.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
Je leur souriais, quand ils perdaient courage; et ils ne pouvaient m'ôter la sérénité de mon front.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
Si je prenais mon chemin vers eux, j'y avais la place d'un chef, et j'étais assis comme un roi, au milieu de la foule, comme un consolateur, parmi les affligés.
