Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Moreover, Job continued his parable, and said,
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I broke the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
To me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.
