Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
“Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
After my word they do not change, And my speech drops on them,
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”
