Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job continued to take up his parable, and said,
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.
