Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job again took up his parable, and said:
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
When His lamp shined above my head, and by His light I walked through darkness;
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
As I was in the days of my youth, when the converse of God was upon my tent;
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When the Almighty was yet with me, and my children were about me;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
When my steps were washed with butter, and the rock poured me out rivers of oil!
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I went forth to the gate unto the city, when I prepared my seat in the broad place,
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood;
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth;
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The voice of the nobles was hushed, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness unto me;
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Because I delivered the poor that cried, the fatherless also, that had none to help him.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of him that was ready to perish came upon me; and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I put on righteousness, and it clothed itself with me; my justice was as a robe and a diadem.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I was a father to the needy; and the cause of him that I knew not I searched out.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
Then I said: 'I shall die with my nest, and I shall multiply my days as the phoenix;
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root shall be spread out to the waters, and the dew shall lie all night upon my branch;
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory shall be fresh in me, and my bow shall be renewed in my hand.'
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
Unto me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.
