Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Job also added, taking up his parable, and said:
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Who will grant me, that I might be according to the months past, according to the days in which God kept me?
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
When his lamp shined over my head, and I walked by his light in darkness?
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
As I was in the days of my youth, when God was secretly in my tabernacle?
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When the Almighty was with me: and my servants round about me?
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
When I washed my feet with butter, and the rock poured me out rivers of oil?
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I went out to the gate of the city, and in the street they prepared me a chair?
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
The young men saw me, and hid themselves: and the old men rose up and stood.
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
The princes ceased to speak, and laid the finger on their mouth.
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The rulers held their peace, and their tongue cleaved to their throat.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
The ear that heard me blessed me, and the eye that saw me gave witness to me:
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Because I had delivered the poor man that cried out; and the fatherless that had no helper.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of him that was ready to perish came upon me, and I comforted the heart of the widow.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I was clad with justice: and I clothed myself with my judgment, as with a robe and a diadem.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I was an eye to the blind, and a foot to the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I was the father of the poor: and the cause which I knew not, I searched out most diligently.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
I broke the jaws of the wicked man, and out of his teeth I took away the prey.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
And I said: I shall die in my nest, and as a palm tree shall multiply my days.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root is opened beside the waters, and dew shall continue in my harvest.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory shall always be renewed, and my bow in my hand shall be repaired.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
They that heard me, waited for my sentence, and being attentive held their peace at my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
To my words they durst add nothing, and my speech dropped upon them.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
They waited for me as for rain, and they opened their mouth as for a latter shower.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
If at any time I laughed on them, they believed not, and the light of my countenance fell not on earth.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
If I had a mind to go to them, I sat first, and when I sat as a king, with his army standing about him, yet I was a comforter of them that mourned.
