Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job continued and said in his parable,
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
Oh that I were as in months past, wherein God preserved me!
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
As when his lamp shone over my head; when by his light I walked through darkness.
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
[As] when I steadfastly pursued my ways, when God took care of my house.
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
When I was very fruitful, and my children were about me;
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
when my ways were moistened with butter, and the mountains flowed for me with milk.
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
When I went forth early in the city, and the seat was placed for me in the streets.
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
The young men saw me, and hid themselves: and all the old men stood up.
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
And the great men ceased speaking, and laid their finger on their mouth.
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
And they that heard [me] blessed me, and their tongue clave to their throat.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
For the ear heard, and blessed me; and the eye saw me, and turned aside.
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
For I saved the poor out of the hand of the oppressor, and helped the fatherless who had no helper.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
Let the blessing of the perishing one come upon me; yes, the mouth of the widow has blessed me.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
Also I put on righteousness, and clothed myself with judgement like a mantle.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I was the eye of the blind, and the foot of the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I was the father of the helpless; and I searched out the cause which I knew not.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I broke the jaw teeth of the unrighteous; I plucked the spoil out of the midst of their teeth.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
And I said, My age shall continue as the stem of a palm tree; I shall live a long while.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
[My] root was spread out by the water, and the dew would lodge on my crop.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory was fresh in me, and by bow prospered in his hand.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
[Men] heard me, and gave heed, and they were silent at my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
At my word they spoke not again, and they were very gland whenever I spoke to them.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
As the thirsty earth expecting the rain, so they [waited for] my speech.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
Were I to laugh on them, they would not believe [it]; and the light of my face has not failed.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I chose out their way, and sat chief, and lived as a king in the midst of warriors, as one comforting mourners.
