Аюп 29
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job again took up his discourse, and said,
2 «Аһ, әһвалим илгәрки айлардикидәк болсиди, Тәңри мәндин хәвәр алған күнләрдикидәк болсиди!
O that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me,
3 У чағда Униң чириғи бешимға нур чачқан, Униң йоруқлуғи билән қараңғулуқтин өтүп кәткән болаттим!
when his lamp shone upon my head, and by his light I walked through darkness,
4 Бу ишлар мән қиран вақтимда, Йәни Тәңри чедиримда маңа сирдаш [дост] болған вақитта болған еди!
as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was upon my tent,
5 Һәммигә Қадир мән билән биллә болған, Мениң яш балилирим әтрапимда болған;
when the Almighty was yet with me, and my sons were about me,
6 Мениң басқан қәдәмлирим сериқ майға чөмүлгән; Йенимдики таш мән үчүн зәйтун май дәрияси болуп аққан;
when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil to me,
7 Шәһәр дәрвазисиға чиққан вақтимда, Кәң мәйданда орнум тәйярланғанда,
when I went forth to the gate to the city, when I prepared my seat in the street.
8 Яшлар мени көрүпла әйминип өзлирини чәткә алатти, Қерилар болса орнидин туратти,
The young men saw me and hid themselves, and the aged rose up and stood.
9 Шаһзадиләрму гәптин тохтап, Қоли билән ағзини етивалатти.
The rulers refrained from talking, and laid their hand on their mouth.
10 Ақсүйәкләрму тиничлинип, Тилини таңлийиға чапливалатти.
The voice of the ranking men was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
11 Қулақ сөзүмни аңлисила, маңа бәхит тиләйтти, Көз мени көрсила маңа яхши гувалиқ берәтти.
For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it gave witness to me.
12 Чүнки мән маңа һимайә бол дәп йелинған езилгүчиләрни, Панаһсиз қалған житим-йесирларниму қутқузуп тураттим.
Because I delivered the poor who cried, also the fatherless who had none to help him.
13 Һалак болай дегән киши маңа бәхит тиләйтти; Мән тул хотунниң көңлини шатландуруп нахша яңратқузаттим.
The blessing of him who was ready to perish came upon me, and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Мән һәққанийлиқни тон қилип кийивалдим, У мени өз гәвдиси қилди. Адаләтлигим маңа йепинча һәм сәллә болған.
I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.
15 Мән корға көз болаттим, Токурға пут болаттим.
I was eyes to the blind, and I was feet to the lame.
16 Йоқсулларға ата болаттим, Маңа натонуш кишиниң дәвасиниму тәкшүрүп чиқаттим.
I was a father to the needy, and I searched out the case of him whom I did not know.
17 Мән адаләтсизниң һиңгайған чишлирини чеқип ташлайттим, Олҗисини чишлиридин елип кетәттим.
And I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.
18 Һәм: «Мениң күнлирим қумдәк көп болуп, Өз угамда раһәт ичидә өлимән» дәйттим;
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.
19 Һәм: «Йилтизим суларғичә тартилип бариду, Шәбнәм пүтүн кечичә шехимға чаплишип ятиду;
My root is spread out to the waters, and the dew lays all night upon my branch.
20 Шөһритим һәрдайим мәндә йеңилинип туриду, Қолумдики оқяйим һәрдайим йеңи болуп туриду» дәйттим.
My glory is fresh in me, and my bow is renewed in my hand.
21 Адәмләр маңа қулақ салатти, күтүп туратти; Несиһәтлирини аңлай дәп сүкүт ичидә туратти.
To me men gave ear, and waited, and kept silence for my counsel.
22 Мән гәп қилғандин кейин улар қайта гәп қилмайтти, Сөзлирим уларниң үстигә шәбнәм болуп чүшәтти.
After my words they spoke not again, and my speech distilled upon them.
23 Улар ямғурларни күткәндәк мени күтәтти, Кишиләр [вақтида яққан] «кейинки ямғур»ни қарши алғандәк сөзлиримни ағзини ечип ичәтти!
And they waited for me as for the rain. And they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 Үмүтсизләнгинидә мән уларға қарап күлүмсирәйттим, Йүзүмдики нурни улар йәргә чүшурмәйтти.
I smiled on them when they had no confidence, and they did not cast down the light of my countenance.
25 Мән уларға йолини таллап көрситип берәттим, Уларниң арисида каттиваш болуп олтираттим, Қошунлири арисида турған падишадәк яшайттим, Бирақ буниң билән матәм тутидиғанларға тәсәлли йәткүзгүчиму болаттим».
I chose out their way, and sat as chief, and dwelt as a king in the army, as a man who comforts the mourners.
