Аюп 28
1 — «Шүбһисизки, күмүч тепилидиған канлар бар, Алтунниң тавлинидиған өз орни бардур;
Есть бо сребру место, отюнудуже и бывает, и место злату, отюнудуже очищается.
2 Төмүр болса йәр астидин қезивелиниду, Мис болса таштин еритилип елиниду.
Железо бо из земли раждается, медь же равно камению сечется.
3 Инсанлар [йәр астидики] қараңғулуққа чәк қойиду; У йәр қәригичә чарлап жүрүп, Қараңғулуққа тәвә, өлүмниң сайисидә турған ташларни издәйду.
Чин положи тме, и вся концы сам испытует, камык тмы и сень смерти.
4 У йәр йүзидикиләрдин жирақ җайда тик болған қудуқни колайду; Мана шундақ адәм аяқ басмайдиған, унтулған йәрләрдә улар арғамчини тутуп бошлуқта пулаңлап жүриду, Кишиләрдин жирақта есилип туриду.
Пресечение потока от праха: забывающии же путь правый изнемогоша, от человек подвигошася.
5 Ашлиқ чиқидиған йәр, Тәкти коланғанда болсаялқундәк көрүниду;
Есть земля, из неяже изыдет хлеб: под нею обратися яко огнь.
6 Йәрдики ташлар арисидин көк яқутлар чиқиду, Униңда алтун рудисиму бардур.
Место сапфира камение ея, и персть злато ему.
7 У йолни һеч қандақ алғур қуш билмәйду, Һәтта сарниң көзиму униңға йәтмигән.
Стезя, не позна ея птица, и не узре ю око супово,
8 Һакавур житқучларму у йәрни һеч дәссәп бақмиған, Әшәддий ширму у җайдин һеч қачан өтүп бақмиған.
и не ходиша по ней сынове величавых, и не прейде по ней лев.
9 Инсан балиси қолини чақмақ тешиниң үстигә тәккүзиду, У тағларни йилтизидин қомуриветиду.
На несекоме камени простре руку свою, преврати же из корения горы:
10 Ташлар арисидин у қаналларни чапиду; Шундақ қилип униң көзи һәр хил қиммәтлик нәрсиләрни көриду;
бреги рек расторже, всякое же честное виде око мое:
11 Йәр астидики еқинларни тешип кәтмисун дәп уларни тосувалиду; Йошурун нәрсиләрни у ашкарилайду.
глубины же рек откры и показа силу свою на свет.
12 Бирақ даналиқ нәдин тепилар? Йорутулушниң макани нәдиду?
Премудрость же откуду обретеся? И кое место есть ведения?
13 Инсан балилири униң қиммәтликлигини һеч билмәс, У тирикләрниң зиминидин тепилмас.
Не весть человек пути ея, ниже обретеся в человецех.
14 [Йәр] теги: «Мәндә әмәс» дәйду, Деңиз болса: «Мән биләнму биллә әмәстур» дәйду.
Бездна рече: несть во мне: и море рече: несть со мною.
15 Даналиқни сап алтун билән сетивалғили болмайду, Күмүчниму униң билән бир таразида тартқили болмас.
Не дастся сокровище за ню, и не извесится сребро на изменение ея,
16 Һәтта Офирда чиқидиған алтун, ақ һеқиқ яки көк яқут биләнму бир таразида тартқили болмайду.
и не сравнится со златом Софирским, со ониксом честным и сапфиром:
17 Алтун вә хрусталъниму униң билән селиштурғили болмайду, Есил алтун қача-қучилар униң билән һеч алмаштурулмас.
не равно будет ей злато и кристаль, и изменение ея сосуди злати.
18 У үнчә-марҗан, хрусталъни адәмниң есидин чиқириду; Даналиқни елиш қизил яқутларни елиштин әвзәлдур.
Превысокая и бисерие не помянутся, и притяжи премудрость паче внутреннейших:
19 Ефиопийәдики сериқ яқут униңға йәтмәс, Сериқ алтунму униң билән бәслишәлмәйду.
не уравнится ей топазий Ефиопский, со златом чистым не сравнится.
20 Ундақта, даналиқ нәдин тепилиду? Йорутулушниң макани нәдиду?
Премудрость же откуду обретеся? И кое место есть разуму?
21 Чүнки у барлиқ һаят егилириниң көзидин йошурулған, Асмандики учар-қанатлардинму йошурун туриду.
Утаися от всякаго человека, и от птиц небесных скрыся.
22 Һалакәт вә өлүм пәқәтла: «Униң шөһритидин хәвәр алдуқ» дәйду.
Пагуба и смерть рекосте: слышахом ея славу.
23 Униң маңған йолини чүшинидиған, Туридиған йерини билидиған пәқәтла бир Худадур.
Бог благо позна ея путь: Сам бо весть место ея.
24 Чүнки Униң көзи йәрниң қәригичә йетиду, У асманниң астидики барлиқ нәрсиләрни көриду.
Ибо Сам поднебесную всю надзирает, ведый, яже на земли, вся, яже сотвори.
25 У шамалларниң күчини таразиға салғанда, [Дунияниң] сулирини өлчигәндә,
Ветров вес и воде меру егда сотворил,
26 Ямғурларға қанунийәт чүшүргинидә, Гүлдүрмаминиң чақмиқиға йолини бекиткинидә,
тако видяй сочте, и путь в сотрясении гласов,
27 У чағда У даналиққа қарап уни баян қилған; Уни нәмунә қилип бәлгүлигән; Шундақ, У униң баш-айиғиға қарап чиқип,
тогда виде ю и поведа ю, уготовав изследи
28 Инсанға: «Мана, Рәбдин қорқуш даналиқтур; Яманлиқтин жирақлишиш йорутулуштур» — дегән».
и рече человеку: се, благочестие есть премудрость, а еже удалятися от зла есть ведение.
