Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
Job resumed speaking and he said,
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
“As surely as God lives, who has taken away my justice, the Almighty, who made my life bitter,
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
while my life is yet in me, and the breath from God is in my nostrils, this is what I will do.
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
My lips will not speak wickedness, neither will my tongue speak deceit;
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
I will never admit that you three are right; until I die I will never deny my integrity.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
I hold fast to my righteousness and will not let it go; my thoughts will not reproach me so long as I live.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
Let my enemy be like a wicked man; let him who rises up against me be like an unrighteous man.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what is the hope of a godless man when God cuts him off, when God takes away his life?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Will God hear his cry when trouble comes upon him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Will he delight himself in the Almighty and call upon God at all times?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I will teach you concerning the hand of God; I will not conceal the thoughts of the Almighty.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
See, all of you have seen this yourselves; why then have you spoken all this nonsense?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This is the portion of a wicked man with God, the heritage of the oppressor that he receives from the Almighty:
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
If his children multiply, it is for the sword; his offspring will never have enough food.
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
Those who survive him will be buried by plague, and their widows will make no lament for them.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Though the wicked man heaps up silver like the dust, and heaps up clothing like clay,
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
he may heap up clothing, but righteous people will put it on, and innocent people will divide up the silver among themselves.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
He builds his house like a spider, like a hut that a guard makes.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
He lies down in bed rich, but he will not keep doing so; he opens his eyes, and everything is gone.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors overtake him like waters; a storm takes him away in the night.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
The east wind carries him away, and he leaves; it sweeps him out of his place.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
It throws itself at him and does not stop; he tries to flee out of its hand.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
It claps its hands at him in mockery; it hisses him out of his place.
