Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job adds to lift up his allegory and says:
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
“God lives! He turned aside my judgment, And the Mighty—He made my soul bitter.
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
For all the while my breath [is] in me, And the wind of God in my nostrils.
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
My lips do not speak perverseness, And my tongue does not utter deceit.
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
Defilement to me—if I justify you, Until I expire I do not turn aside my integrity from me.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart does not reproach me while I live.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
My enemy is as the wicked, And my withstander as the perverse.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what [is] the hope of the profane, When He cuts off? When God casts off his soul?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
[Does] God hear his cry, When distress comes on him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Does he delight himself on the Mighty? Call God at all times?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I show you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I do not hide.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Behold, you—all of you—have seen, And why [is] this—you are altogether vain?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones They receive from the Mighty.
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
If his sons multiply—a sword [is] for them. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
His remnant are buried in death, And his widows do not weep.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
If he heaps up silver as dust, And prepares clothing as clay,
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
He prepares—and the righteous puts [it] on, And the innocent apportions the silver.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
He has built his house as a moth, And as a shelter a watchman has made.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
He lies down rich, and he is not gathered, He has opened his eyes, and he is not.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors overtake him as waters, By night a whirlwind has stolen him away.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
An east wind takes him up, and he goes, And it frightens him from his place,
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
And it casts at him, and does not spare, He diligently flees from its hand.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
It claps its hands at him, And it hisses at him from his place.”
