Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job continued his parable and said,
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
[As] God liveth, who hath taken away my right, and the Almighty, who hath embittered my soul,
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
All the while my breath is in me, and the spirit of God is in my nostrils,
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
My lips shall not speak unrighteousness, nor my tongue utter deceit!
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
Be it far from me that I should justify you; till I die I will not remove my blamelessness from me.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
My righteousness I hold fast, and will not let it go: my heart reproacheth [me] not one of my days.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
Let mine enemy be as the wicked, and he that riseth up against me as the unrighteous.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what is the hope of the ungodly, when [God] cutteth him off, when God taketh away his soul?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Will God hear his cry when distress cometh upon him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Doth he delight himself in the Almighty? will he at all times call upon God?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I will teach you concerning the hand of God; what is with the Almighty will I not conceal.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Behold, ye yourselves have all seen [it]; and why are ye thus altogether vain?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This is the portion of the wicked man with God, and the heritage of the violent, which they receive from the Almighty: —
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
If his children be multiplied, it is for the sword, and his offspring shall not be satisfied with bread;
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
Those that remain of him shall be buried by death, and his widows shall not weep.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Though he heap up silver as the dust, and prepare clothing as the clay;
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
He may prepare it, but the just shall put it on; and the innocent shall divide the silver.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
He buildeth his house as the moth, and as a booth that a keeper maketh.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
He lieth down rich, but will do so no more; he openeth his eyes, and he is not.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors overtake him like waters; a whirlwind stealeth him away in the night.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
The east wind carrieth him away and he is gone; and as a storm it hurleth him out of his place.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
And [God] shall cast upon him and not spare: he would fain flee out of his hand.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
[Men] shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.
