Аюп 27
1 Аюп баянини давамлаштуруп мундақ деди: —
And Job again took up his discourse, and said,
2 «Мениң һәққимни тартивалған Тәңриниң һаяти билән, Җенимни ағритқан Һәммигә Қадирниң һәққи билән қәсәм қилимәнки,
As God lives, who has taken away my right, and the Almighty, who has vexed my soul.
3 Тенимдә нәпәс болсила, Тәңриниң бәргән Роһи димиғимда турсила,
(For my life is yet whole in me. And the spirit of God is in my nostrils.)
4 Ләвлиримдин һәққанийсиз сөзләр чиқмайду, Тилим алдамчилиқ билән һеч шивирлимайду!
Surely my lips shall not speak unrighteousness, nor shall my tongue utter deceit.
5 Силәрниңкини тоғра дейиш мәндин жирақ турсун! Җеним чиққанға қәдәр дуруслуғумни өзүмдин айримаймән!
Far be it from me that I should justify you. Till I die I will not put away my integrity from me.
6 Адиллиғимни чиң тутуверимән, уни қоюп бәрмәймән, Виҗданим яшиған һеч бир күнүмдә мени әйиплимисун!
I hold fast my righteousness, and will not let it go. My heart shall not reproach me so long as I live.
7 Мениң дүшминим рәзилләргә охшаш болсун, Маңа қарши чиққанлар һәққанийсиз дәп қаралсун.
Let my enemy be as the wicked, and let him who rises up against me be as the unrighteous.
8 Чүнки Тәңри иплас адәмни үзүп ташлиғанда, Униң җенини алғанда, Униң йәнә немә үмүти қалар?
For what is the hope of the profane, though he gets him gain, when God takes away his soul?
9 Балаю-апәт уни бесип чүшкәндә, Тәңри униң налә-пәрядини аңламду?
Will God hear his cry when trouble comes upon him?
10 У Һәммигә Қадирдин сөйүнәмду? У һәрдайим Тәңригә илтиҗа қилаламду?
Will he delight himself in the Almighty, and call upon God at all times?
11 Мән Тәңриниң қолиниң қилғанлири тоғрисида силәргә мәлумат берәй; Һәммигә Қадирда немә барлиғини йошуруп жүрмәймән.
I will teach you concerning the hand of God. That which is with the Almighty I will not conceal.
12 Мана силәр аллибурун буларни көрүп чиқтиңлар; Силәр немишкә ашундақ пүтүнләй қуруқ хияллиқ болуп қалдиңлар?
Behold, all ye yourselves have seen it. Why then have ye become altogether vain?
13 Рәзил адәмләрниң Тәңри бекиткән ақивити шундақки, Зораванларниң Һәммигә Қадирдин алидиған несивиси шундақки: —
This is the portion of a wicked man with God, and the heritage of oppressors, which they receive from the Almighty.
14 Униң балилири көпәйсә, қиличлиниш үчүнла көпийиду; Униң пәрзәнтлириниң нени йетишмәйду.
If his sons be multiplied, it is for the sword. And his offspring shall not be satisfied with bread.
15 Униң өзидин кейин қалған адәмлири өлүм билән беваситә дәпнә қилиниду, Буниң билән қалған тул хотунлири матәм тутмайду.
Those who remain of him shall be buried in death, and his widows shall make no lamentation.
16 У күмүчләрни топа-чаңдәк жиғип догилисиму, Кийим-кечәкләрни лайдәк көп жиғсиму,
Though he heaps up silver as the dust, and prepares raiment as the clay,
17 Буларниң һәммисини тәйярлисиму, Бирақ кийимләрни һәққанийлар кийиду; Бигуналарму күмүчләрни бөлүшиду.
he may prepare it, but the just shall put it on, and the innocent shall divide the silver.
18 Униң ясиған өйи пәрваниниң ғозисидәк, Үзүмзарниң күзәтчиси өзигә салған кәпидәк бош болиду.
He builds his house as the moth, and as a booth which the keeper makes.
19 У бай болуп йетип дәм алғини билән, Бирақ әң ахирқи қетим келидуки, Көзини ачқанда, әнди түгәштим дәйду.
He lies down rich, but he shall not be gathered to his fathers. He opens his eyes, and he is not.
20 Вәһимиләр кәлкүндәк бешиға келиду; Кәчтә қара қуюн уни чаңгилиға алиду.
Terrors overtake him like waters. A tempest steals him away in the night.
21 Шәриқ шамили уни учуруп кетиду; Шиддәт билән уни орнидин елип жираққа етип ташлайду.
The east wind carries him away, and he departs, and it sweeps him out of his place.
22 Боран уни һеч айимай, бешиға урулиду; У униң чаңгилидин қутулуш үчүн һә дәп уруниду;
For God shall hurl at him, and not spare. He would gladly flee out of his hand.
23 Бирақ [шамал] униңға қарап чавак чалиду, Уни орнидин «уш-уш» қилип қоғливетиду».
Men shall clap their hands at him, and shall hiss him out of his place.
