Аюп 24
1 — Немишкә Һәммигә Қадир [сорақ] күнлирини бекитмәйду? Немишкә Уни тонуғанлар Униң шу күнлирини бекардин-бекар күтиду?
Warum sind von dem Allmächtigen nicht Zeiten vorbehalten, und warum sehen, die ihn kennen, seine Tage nicht?
2 Мана, адәмләр пасил қилинған ташларни йөткиветиду; Улар зораванлиқ билән башқиларниң падилирини булап-талап өзлири [очуқ-ашкарә] бақиду;
Man verrückt die Grenzen, raubt die Herde und weidet sie.
3 Улар житим-йесирларниң ешигини булап һайдап кетиду; Улар тул хотунниң калисини кепиллик үчүн еливалиду.
Sie treiben der Waisen Esel weg und nehmen der Witwe Ochsen zum Pfande.
4 Улар мискинләрни йолдин нери иштириветиду; Шуниң билән зиминдики езилгәнләрниң һәммиси мөкүшүвалиду.
Die Armen müssen ihnen weichen, und die Dürftigen im Lande müssen sich verkriechen.
5 Мана, улар дәшт-баяванлардики явайи ешәкләрдәк, Таң сәһәрдә олҗа издәш «хизмити»гә чиқиду; Җаңгал улар вә уларниң балилири үчүн йемәклик тәминләйду.
Siehe, wie Wildesel in der Wüste gehen sie hinaus an ihr Werk und suchen Nahrung; die Einöde gibt ihnen Speise für ihre Kinder.
6 Улар яманниң [калилири] үчүн далада от-чөп ориду, Униң үчүн ашқан-ташқан үзүмлирини терийду;
Sie ernten auf dem Acker, was er trägt, und lesen den Weinberg des Gottlosen.
7 Улар кечини кийимсиз ялаң өткүзиду, Соғта болса йепинғидәк кийими йоқтур.
Sie liegen in der Nacht nackt ohne Gewand und haben keine Decke im Frost.
8 Улар таққа яққан ямғурлар билән сүзмә болуп кетиду, Панаһсизлиғидин ташни қучағлишиду.
Sie müssen sich zu den Felsen halten, wenn ein Platzregen von den Bergen auf sie gießt, weil sie sonst keine Zuflucht haben.
9 Адәмләр атисиз балиларни әмчәктин булап кетиду, Улар мискинләрдин [бовақларни] кепилликкә алиду.
Man reißt das Kind von den Brüsten und macht's zum Waisen und macht die Leute arm mit Pfänden.
10 [Мискинләр болса] кийимсиз, йелиң өтиду, Башқилар үчүн буғдай бағлирини көтәрсиму, йәнила ач қалиду;
Den Nackten lassen sie ohne Kleider gehen, und den Hungrigen nehmen sie die Garben.
11 Улар башқиларниң өйидә зәйтунларни чәйләп яғ чиқарған болсиму, Һойлилирида шарап көлчигини чәйлигән болсиму, Йәнила уссузлуқта қалиду.
Sie zwingen sie, Öl zu machen auf ihrer Mühle und ihre Kelter zu treten, und lassen sie doch Durst leiden.
12 Шәһәрдин адәмләрниң аһ-зарлири чиқип туриду, Қилич йегәнләрниң җанлири налә-пәряд көтириду; Бирақ Тәңри һеч кимниң ипласлиғини әйиплимәйду.
Sie machen die Leute in der Stadt seufzend und die Seele der Erschlagenen schreiend, und Gott stürzt sie nicht.
13 — Нурға қарши исян көтиридиғанларму бар; Улар нурниң йоллирини билмәйду, Униң тәриқилиридә турмайду.
Jene sind abtrünnig geworden vom Licht und kennen seinen Weg nicht und kehren nicht wieder zu seiner Straße.
14 Қатил таң нури келиши билән орнидин туруп, Кәмбәғәлләр вә мискинләрни өлтүриду; Кечидә у оғридәк жүриду.
Wenn der Tag anbricht, steht auf der Mörder und erwürgt den Armen und Dürftigen; und des Nachts ist er wie ein Dieb.
15 Зинахорму «Мени һеч көз көрмәйду» дәп завал вақтини күтиду, Башқилар мени тонумисун дәп аялниң чүмбилини йүзигә тартивалиду.
Das Auge des Ehebrechers hat acht auf das Dunkel, und er spricht: “Mich sieht kein Auge”, und verdeckt sein Antlitz.
16 Қараңғулуқта [оғрилар] өйниң тамлирини колап тешиду; Күндүздә улар өзлирини өз өйигә қамап қойиду; Улар нурни тонумайду.
Im Finstern bricht man in die Häuser ein; des Tages verbergen sie sich miteinander und scheuen das Licht.
17 Улар үчүн таң сәһәр өлүм сайисидәк туюлиду; Улар қап-қараңғулуқниң вәһимилирини дост тутиду.
Denn wie wenn der Morgen käme, ist ihnen allen die Finsternis; denn sie sind bekannt mit den Schrecken der Finsternis.
18 Улар суларниң йүзидики көпүкләрдәк йоқап кәтсун! Уларниң йәр-зиминдики несивиси ләнәт қилинғанки, Шуңа улардин һеч ким үзүмзарлиққа йәнә маңмисун!
“Er fährt leicht wie auf einem Wasser dahin; seine Habe wird gering im Lande, und er baut seinen Weinberg nicht.
19 Қурғақчилиқ һәм томуз иссиқ қар сулириниму йәп түгитиду; Тәһтисараму охшашла гуна қилғанларни йәп түгәтсун! (Sheol h7585)
Der Tod nimmt weg, die da sündigen, wie die Hitze und Dürre das Schneewasser verzehrt. (Sheol h7585)
20 Уни, туққан анисиму унтусун! Қурут шөлгәйлирини еқитип уни йесун! Әскә һеч елинмисун! Шуниң билән һәққанийсизлиқ дәрәқтәк кесилсун!
Der Mutterschoß vergißt sein; die Würmer haben ihre Lust an ihm. Sein wird nicht mehr gedacht; er wird zerbrochen wie ein fauler Baum,
21 У балиси йоқ туғмаслардин олҗа алиду, У тул хотунларғиму һеч шәпқәт көрсәтмәйду.
er, der beleidigt hat die Einsame, die nicht gebiert, und hat der Witwe kein Gutes getan.”
22 Бирақ [Худа] Өз қудрити билән мундақ күч-һоқуқи барларниң [күнини] узартиду; Улар һәтта һаятидин үмүтсизләнсиму қайтидин орнидин туриду.
Aber Gott erhält die Mächtigen durch seine Kraft, daß sie wieder aufstehen, wenn sie am Leben verzweifelten.
23 [Худа] йәнила уларни аманлиқта муқимлаштуриду, Шуңа улар хатирҗәм болиду; У уларниң йоллирини көздә тутқан әмәсму?
Er gibt ihnen, daß sie sicher seien und eine Stütze haben; und seine Augen sind über ihren Wegen.
24 Уларниң мәртивиси бирдәмлик өстүрүлиду, Андин улар йоқ болиду; Улар оңда қалдурулиду, андин башқа адәмләргә охшашла жиғип елип кетилиду; Улар пәқәтла пишқан сәрхил буғдай башақлиридәк кесилип кетиду.
Sie sind hoch erhöht, und über ein kleines sind sie nicht mehr; sinken sie hin, so werden sie weggerafft wie alle andern, und wie das Haupt auf den Ähren werden sie abgeschnitten.
25 Бу ишлар мундақ болмиса, қени ким мени ялғанчи дәп испатлалайду. Мениң гәплиримни ким қуруқ гәп дейәләйду?».
Ist's nicht also? Wohlan, wer will mich Lügen strafen und bewähren, daß meine Rede nichts sei?
