Аюп 24
1 — Немишкә Һәммигә Қадир [сорақ] күнлирини бекитмәйду? Немишкә Уни тонуғанлар Униң шу күнлирини бекардин-бекар күтиду?
“Why does the Almighty not reserve times for judgment? Why may those who know Him never see His days?
2 Мана, адәмләр пасил қилинған ташларни йөткиветиду; Улар зораванлиқ билән башқиларниң падилирини булап-талап өзлири [очуқ-ашкарә] бақиду;
Men move boundary stones; they pasture stolen flocks.
3 Улар житим-йесирларниң ешигини булап һайдап кетиду; Улар тул хотунниң калисини кепиллик үчүн еливалиду.
They drive away the donkey of the fatherless and take the widow’s ox in pledge.
4 Улар мискинләрни йолдин нери иштириветиду; Шуниң билән зиминдики езилгәнләрниң һәммиси мөкүшүвалиду.
They push the needy off the road and force all the poor of the land into hiding.
5 Мана, улар дәшт-баяванлардики явайи ешәкләрдәк, Таң сәһәрдә олҗа издәш «хизмити»гә чиқиду; Җаңгал улар вә уларниң балилири үчүн йемәклик тәминләйду.
Indeed, like wild donkeys in the desert, the poor go to work foraging for food; the wasteland is food for their children.
6 Улар яманниң [калилири] үчүн далада от-чөп ориду, Униң үчүн ашқан-ташқан үзүмлирини терийду;
They gather fodder in the fields and glean the vineyards of the wicked.
7 Улар кечини кийимсиз ялаң өткүзиду, Соғта болса йепинғидәк кийими йоқтур.
Without clothing, they spend the night naked; they have no covering against the cold.
8 Улар таққа яққан ямғурлар билән сүзмә болуп кетиду, Панаһсизлиғидин ташни қучағлишиду.
Drenched by mountain rains, they huddle against the rocks for want of shelter.
9 Адәмләр атисиз балиларни әмчәктин булап кетиду, Улар мискинләрдин [бовақларни] кепилликкә алиду.
The fatherless infant is snatched from the breast; the nursing child of the poor is seized for a debt.
10 [Мискинләр болса] кийимсиз, йелиң өтиду, Башқилар үчүн буғдай бағлирини көтәрсиму, йәнила ач қалиду;
Without clothing, they wander about naked. They carry the sheaves, but still go hungry.
11 Улар башқиларниң өйидә зәйтунларни чәйләп яғ чиқарған болсиму, Һойлилирида шарап көлчигини чәйлигән болсиму, Йәнила уссузлуқта қалиду.
They crush olives within their walls; they tread the winepresses, but go thirsty.
12 Шәһәрдин адәмләрниң аһ-зарлири чиқип туриду, Қилич йегәнләрниң җанлири налә-пәряд көтириду; Бирақ Тәңри һеч кимниң ипласлиғини әйиплимәйду.
From the city, men groan, and the souls of the wounded cry out, yet God charges no one with wrongdoing.
13 — Нурға қарши исян көтиридиғанларму бар; Улар нурниң йоллирини билмәйду, Униң тәриқилиридә турмайду.
Then there are those who rebel against the light, not knowing its ways or staying on its paths.
14 Қатил таң нури келиши билән орнидин туруп, Кәмбәғәлләр вә мискинләрни өлтүриду; Кечидә у оғридәк жүриду.
When daylight is gone, the murderer rises to kill the poor and needy; in the night he is like a thief.
15 Зинахорму «Мени һеч көз көрмәйду» дәп завал вақтини күтиду, Башқилар мени тонумисун дәп аялниң чүмбилини йүзигә тартивалиду.
The eye of the adulterer watches for twilight. Thinking, ‘No eye will see me,’ he covers his face.
16 Қараңғулуқта [оғрилар] өйниң тамлирини колап тешиду; Күндүздә улар өзлирини өз өйигә қамап қойиду; Улар нурни тонумайду.
In the dark they dig through houses; by day they shut themselves in, never to experience the light.
17 Улар үчүн таң сәһәр өлүм сайисидәк туюлиду; Улар қап-қараңғулуқниң вәһимилирини дост тутиду.
For to them, deep darkness is their morning; surely they are friends with the terrors of darkness!
18 Улар суларниң йүзидики көпүкләрдәк йоқап кәтсун! Уларниң йәр-зиминдики несивиси ләнәт қилинғанки, Шуңа улардин һеч ким үзүмзарлиққа йәнә маңмисун!
They are but foam on the surface of the water; their portion of the land is cursed, so that no one turns toward their vineyards.
19 Қурғақчилиқ һәм томуз иссиқ қар сулириниму йәп түгитиду; Тәһтисараму охшашла гуна қилғанларни йәп түгәтсун! (Sheol h7585)
As drought and heat consume the melting snow, so Sheol steals those who have sinned. (Sheol h7585)
20 Уни, туққан анисиму унтусун! Қурут шөлгәйлирини еқитип уни йесун! Әскә һеч елинмисун! Шуниң билән һәққанийсизлиқ дәрәқтәк кесилсун!
The womb forgets them; the worm feeds on them; they are remembered no more. So injustice is like a broken tree.
21 У балиси йоқ туғмаслардин олҗа алиду, У тул хотунларғиму һеч шәпқәт көрсәтмәйду.
They prey on the barren and childless, and show no kindness to the widow.
22 Бирақ [Худа] Өз қудрити билән мундақ күч-һоқуқи барларниң [күнини] узартиду; Улар һәтта һаятидин үмүтсизләнсиму қайтидин орнидин туриду.
Yet by His power, God drags away the mighty; though rising up, they have no assurance of life.
23 [Худа] йәнила уларни аманлиқта муқимлаштуриду, Шуңа улар хатирҗәм болиду; У уларниң йоллирини көздә тутқан әмәсму?
He gives them a sense of security, but His eyes are on their ways.
24 Уларниң мәртивиси бирдәмлик өстүрүлиду, Андин улар йоқ болиду; Улар оңда қалдурулиду, андин башқа адәмләргә охшашла жиғип елип кетилиду; Улар пәқәтла пишқан сәрхил буғдай башақлиридәк кесилип кетиду.
They are exalted for a moment, then they are gone; they are brought low and gathered up like all others; they are cut off like heads of grain.
25 Бу ишлар мундақ болмиса, қени ким мени ялғанчи дәп испатлалайду. Мениң гәплиримни ким қуруқ гәп дейәләйду?».
If this is not so, then who can prove me a liar and reduce my words to nothing?”
