Аюп 23
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then answered Job, and said,
2 «Бүгүнму шикайитим аччиқтур; Униң мени басқан қоли аһ-зарлиримдинму еғирдур!
Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
3 Аһ, Уни нәдин тапалайдиғанлиғимни билгән болсам еди, Ундақта Униң олтиридиған җайиға барар едим!
Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
4 Шунда мән Униң алдида дәвайимни баян қилаттим, Ағзимни муназириләр билән толдураттим,
I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
5 Мән Униң маңа бәрмәкчи болған җававини биләләйттим, Униң маңа немини демәкчи болғанлиғини чүшинәләйттим.
I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
6 У маңа қарши туруп зор күчи билән мениң билән талишамти? Яқ! У чоқум маңа қулақ салатти.
Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
7 Униң һозурида һәққаний бир адәм униң билән дәвалишалайтти; Шундақ болса, мән өз Сотчим алдида мәңгүгичә ақланған болаттим.
There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
8 Әпсус, мән алға қарап маңсамму, лекин У у йәрдә йоқ; Кәйнимгә янсамму, Униң сайисиниму көрәлмәймән.
But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
9 У сол тәрәптә иш қиливатқанда, мән Уни байқалмаймән; У оң тәрәптә йошурунғанда, мән Уни көрәлмәймән;
When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
10 Бирақ У мениң маңидиған йолумни билип туриду; У мени тавлиғандин кейин, алтундәк сап болимән.
But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
11 Мениң путлирим униң қәдәмлиригә чиң әгәшкән; Униң йолини чиң тутуп, һеч чәтнимидим.
On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
12 Мән йәнә Униң ләвлириниң буйруғидин баш тартмидим; Мән Униң ағзидики сөзләрни өз көңүлдикилиримдин қиммәтлик билип қәдирләп кәлдим.
From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
13 Бирақ Униң болса бирла муддиаси бардур, кимму Уни йолидин буруялисун? У көңлидә немини арзу қилған болса, шуни қилиду.
But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
14 Чүнки У маңа немини ирадә қилған болса, шуни бәрһәқ вуҗудқа чиқириду; Мана мошу хилдики ишлар Униңда йәнә нурғундур.
For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
15 Шуңа мән Униң алдида дәккә-дүккигә чүшимән; Буларни ойлисамла, мән Униңдин қорқуп кетимән.
Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
16 Чүнки Тәңри көңлүмни аҗиз қилған, Һәммигә Қадир мени сарасимигә салиду.
Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
17 Һалбуки, мән қараңғулуқ ичидә уҗуқтурулмидим, Вә яки йүзүмни оривалған зулмәт-қараңғулуққиму һеч сүкүт қилмидим.
Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
