Аюп 23

1 Аюп җававән мундақ деди: —

Then Job answered, and said:

2 «Бүгүнму шикайитим аччиқтур; Униң мени басқан қоли аһ-зарлиримдинму еғирдур!

Now also my words are in bitterness, and the hand of my scourge is more grievous than my mourning.

3 Аһ, Уни нәдин тапалайдиғанлиғимни билгән болсам еди, Ундақта Униң олтиридиған җайиға барар едим!

Who will grant me that I might know and find him, and come even to his throne?

4 Шунда мән Униң алдида дәвайимни баян қилаттим, Ағзимни муназириләр билән толдураттим,

I would set judgment before him, and would fill my mouth with complaints.

5 Мән Униң маңа бәрмәкчи болған җававини биләләйттим, Униң маңа немини демәкчи болғанлиғини чүшинәләйттим.

That I might know the words that he would answer me, and understand what he would say to me.

6 У маңа қарши туруп зор күчи билән мениң билән талишамти? Яқ! У чоқум маңа қулақ салатти.

I would not that he should contend with me with much strength, nor overwhelm me with the weight of his greatness.

7 Униң һозурида һәққаний бир адәм униң билән дәвалишалайтти; Шундақ болса, мән өз Сотчим алдида мәңгүгичә ақланған болаттим.

Let him propose equity against me, and let my judgment come to victory.

8 Әпсус, мән алға қарап маңсамму, лекин У у йәрдә йоқ; Кәйнимгә янсамму, Униң сайисиниму көрәлмәймән.

But if I go to the east, he appeareth not; if to the west, I shall not understand him.

9 У сол тәрәптә иш қиливатқанда, мән Уни байқалмаймән; У оң тәрәптә йошурунғанда, мән Уни көрәлмәймән;

If to the left hand, what shall I do? I shall not take hold on him: if I turn myself to the right hand, I shall not see him.

10 Бирақ У мениң маңидиған йолумни билип туриду; У мени тавлиғандин кейин, алтундәк сап болимән.

But he knoweth my way, and has tried me as gold that passeth through the fire:

11 Мениң путлирим униң қәдәмлиригә чиң әгәшкән; Униң йолини чиң тутуп, һеч чәтнимидим.

My foot hath followed his steps, I have kept his way, and have not declined from it.

12 Мән йәнә Униң ләвлириниң буйруғидин баш тартмидим; Мән Униң ағзидики сөзләрни өз көңүлдикилиримдин қиммәтлик билип қәдирләп кәлдим.

I have not departed from the commandments of his lips, and the words of his mouth I have hid in my bosom.

13 Бирақ Униң болса бирла муддиаси бардур, кимму Уни йолидин буруялисун? У көңлидә немини арзу қилған болса, шуни қилиду.

For he is alone, and no man can turn away his thought: and whatsoever is soul hath desired, that hath he done.

14 Чүнки У маңа немини ирадә қилған болса, шуни бәрһәқ вуҗудқа чиқириду; Мана мошу хилдики ишлар Униңда йәнә нурғундур.

And when he shall have fulfilled his will in me, many other like things are also at hand with him.

15 Шуңа мән Униң алдида дәккә-дүккигә чүшимән; Буларни ойлисамла, мән Униңдин қорқуп кетимән.

And therefore I am troubled at his presence, and when I consider him I am made pensive with fear.

16 Чүнки Тәңри көңлүмни аҗиз қилған, Һәммигә Қадир мени сарасимигә салиду.

God hath softened my heart, and the Almighty hath troubled me.

17 Һалбуки, мән қараңғулуқ ичидә уҗуқтурулмидим, Вә яки йүзүмни оривалған зулмәт-қараңғулуққиму һеч сүкүт қилмидим.

For I have not perished because of the darkness that hangs over me, neither hath the mist covered my face.