Аюп 22
1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
Отвещав же Елифаз Феманитин, рече:
2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
не Господь ли есть научаяй разуму и хитрости?
3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
Ибо кое попечение Господу, аще ты был еси делы непорочен? Или (кая) польза, яко прост творити будеши путь твой?
4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
Или опасение имея от тебе обличит тя и внидет с тобою в суд?
5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
Еда злоба твоя есть не многа? Безчисленнии же твои суть греси?
6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
В залог бо имал еси от братии твоея вотще, одежду же нагих отнимал еси,
7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
ниже водою жаждущих напоил еси, но алчущих лишил еси хлеба:
8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
удивлялся же еси неких лицу и повергал еси убогих на земли:
9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
вдовицы же отпустил еси тщы и сироты озлобил еси.
10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
Сего ради обыдоша тя сети, и поспеши на тя рать велика:
11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
свет тебе тма бысть, уснувшаго же вода тя покры.
12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
Еда на высоких живый не призирает? Укоризною же возносящихся смири.
13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
И рекл еси: что разуме Крепкий? Или во мраце разсудит?
14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
Облак покров Его, и неувидимь будет, и круг небесе обходит.
15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
Еда стезю древнюю сохраниши, в нюже ходиша мужие неправедни,
16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
иже яти быша прежде времене? Река текущая основания их,
17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
глаголющии: что сотворит нам Господь? Или что нанесет на ны Вседержитель?
18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
Иже исполнил есть домы их благими: совет же нечестивых далече от Него.
19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
Видевше праведницы возсмеяшася, непорочен же глумляшеся им:
20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
не погибе ли имение их, и останки их пояст огнь?
21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
Буди убо тверд, аще претерпиши, потом плод твой будет во благих.
22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
Приими же из уст Его изречение и восприими словеса Его в сердце твое.
23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
Аще же обратишися и смириши себе пред Господем, и далече сотвориши от жилища твоего неправду,
24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
и положен будеши на персти в камени, и якоже камень потока Офирска.
25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
Будет убо тебе Вседержитель помощник от враг, чиста же сотворит тя якоже сребро разжжено,
26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
потом дерзновение возимееши пред Богом, воззрев весело на небо.
27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
Помольшуся же тебе к Нему, услышит тя, даст же ти обеты твоя воздати,
28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
устроит же ти жилище правды, на путех же твоих будет свет:
29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
яко смирил еси себе, тогда речеши: вознесеся, и поникша очима спасет,
30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
избавит неповиннаго, и спасешися чистыма рукама твоима.
