Аюп 22
1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
Respondens autem Eliphaz Themanites, dixit:
2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
Numquid Deo potest comparari homo, etiam cum perfectae fuerit scientiae?
3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
Quid prodest Deo si iustus fueris? aut quid ei confers si immaculata fuerit via tua?
4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
Numquid timens arguet te, et veniet tecum in iudicium,
5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
Et non propter malitiam tuam plurimam, et infinitas iniquitates tuas?
6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
Abstulisti enim pignus fratrum tuorum sine causa, et nudos spoliasti vestibus.
7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
Aquam lasso non dedisti, et esurienti subtraxisti panem.
8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
In fortitudine brachii tui possidebas terram, et potentissimus obtinebas eam.
9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
Viduas dimisisti vacuas, et lacertos pupillorum comminuisti.
10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
Propterea circumdatus es laqueis, et conturbat te formido subita.
11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
Et putabas te tenebras non visurum, et impetu aquarum inundantium non oppressum iri?
12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
An non cogitas quod Deus excelsior caelo sit, et super stellarum verticem sublimetur?
13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
Et dicis: Quid enim novit Deus? et quasi per caliginem iudicat.
14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
Nubes latibulum eius, nec nostra considerat, et circa cardines caeli perambulat.
15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
Numquid semitam saeculorum custodire cupis, quam calcaverunt viri iniqui?
16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
Qui sublati sunt ante tempus suum, et fluvius subvertit fundamentum eorum:
17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
Qui dicebant Deo: Recede a nobis: et quasi nihil posset facere Omnipotens, aestimabant eum:
18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
Cum ille implesset domos eorum bonis, quorum sententia procul sit a me.
19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
Videbunt iusti, et laetabuntur, et innocens subsannabit eos.
20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
Nonne succisa est erectio eorum, et reliquias eorum devoravit ignis?
21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
Acquiesce igitur ei, et habeto pacem: et per haec habebis fructus optimos.
22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
Suscipe ex ore illius legem, et pone sermones eius in corde tuo.
23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
Si reversus fueris ad Omnipotentem, aedificaberis, et longe facies iniquitatem a tabernaculo tuo.
24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
Dabit pro terra silicem, et pro silice torrentes aureos.
25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
Eritque Omnipotens contra hostes tuos, et argentum coacervabitur tibi.
26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
Tunc super Omnipotentem deliciis afflues, et elevabis ad Deum faciem tuam.
27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
Rogabis eum, et exaudiet te, et vota tua reddes.
28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
Decernes rem, et veniet tibi, et in viis tuis splendebit lumen.
29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
Qui enim humiliatus fuerit, erit in gloria: et qui inclinaverit oculos, ipse salvabitur.
30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
Salvabitur innocens, salvabitur autem in munditia manuum suarum.
