Аюп 22
1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
Then responded Eliphaz the Temanite, and said: —
2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
Unto GOD, can a man act as friend? Surely a discreet man befriendeth himself!
3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
Is it a pleasure to the Almighty, that thou shouldst be righteous? or any profit, that thou shouldst be blameless in thy ways?
4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
Is it, for thy reverence, that he will accuse thee? will enter with thee into judgment?
5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
Is not, thy wickedness, great? and, without end, [are not] thine iniquities?
6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
Surely then hast been wont to put thy brother in pledge, for nothing, and, the garments of the ill-clad, hast thou stripped off:
7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
No water—to the weary, hast thou given to drink, and, from the hungry, thou hast withheld bread:
8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
A man of might, to him, pertaineth the land, and, the favorite, dwelleth therein:
9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
Widows, thou hast sent away empty, and, the arms of the fatherless, thou dost crush.
10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
For this cause, round about thee, are snares, and a dread startleth thee suddenly;
11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
Or darkness—thou canst not see, and, a flood of waters, covereth thee.
12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
Is not, GOD, [in] the height of the heavens? Behold, then, the head of the stars, that they are high.
13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
Wilt thou say then, What doth GOD know? Out through a thick cloud, can he judge?
14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
Dark clouds, are a veil to him, and he cannot see, or, the vault of the heavens, doth he walk?
15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
The path of the ancient time, wilt thou mark, which the men of iniquity trod?
16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
Who were snatched away before the time, and, a stream, washed away their foundation?
17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
Who had been saying unto GOD, Depart from us! and—What can the Almighty do for himself?
18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
Yet, he, had filled their houses with good! The counsel of the lawless, then, is far from me:
19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
The righteous shall see and rejoice, and, the innocent, shall laugh them to scorn:
20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
If our assailants do not vanish, then, their abundance, a fire consumeth!
21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
Shew thyself to be one with him—I pray thee—and prosper, thereby, shall there come on thee blessing.
22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
Accept, I beseech thee, from his mouth—instruction, —and lay up his sayings in thy heart.
23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
If thou return unto the Almighty and submit thyself, if thou far remove perversity from thy tent,
24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
Then lay up, in the dust, precious ore, and, among the stones of the torrent-beds, fine gold:
25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
So shall, the Almighty, become, thy precious ores, yea glittering silver unto thee!
26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
For, then, in the Almighty, shalt thou take exquisite delight, and shalt lift up—unto GOD—thy face;
27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
Thou shalt make entreaty unto him, and he will hear thee, and, thy vows, shalt thou pay;
28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
And thou shalt decree a purpose, and it shall be fulfilled unto thee, and, upon thy ways, shall have shone a light;
29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
When men cast themselves down, then thou shalt say: Up! And, him that is of downcast eyes, shall he save;
30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
He shall deliver the innocent, and thou shalt escape by the pureness of thy hands.
