Аюп 22

1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —

Then Eliphaz the Themanite answered, and said:

2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?

Can man be compared with God, even though he were of perfect knowledge?

3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?

What doth it profit God if thou be just? or what dost thou give him if thy way be unspotted?

4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?

Shall he reprove thee for fear, and come with thee into judgment:

5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?

And not for thy manifold wickedness, and thy infinite iniquities?

6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.

For thou hast taken away the pledge of thy brethren without cause, and stripped the naked of their clothing.

7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,

Thou hast not given water to the weary, thou hast withdrawn bread from the hungry.

8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,

In the strength of thy arm thou didst possess the land, and being the most mighty thou holdest it.

9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.

Thou hast sent widows away empty, and the arms of the fatherless thou hast broken in pieces.

10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.

Therefore art thou surrounded with snares, and sudden fear troubleth thee.

11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.

And didst thou think that thou shouldst not see darkness, and that thou shouldst not be covered with the violence of overflowing waters?

12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!

Dost not thou think that God is higher than heaven, and is elevated above the height of the stars?

13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.

And thou sayst: What doth God know? and he judgeth as it were through a mist.

14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.

The clouds are his covert, and he doth not consider our things, and he walketh about the poles of heaven.

15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?

Dost thou desire to keep the path of ages, which wicked men have trodden?

16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.

Who were taken away before their time, and a flood hath overthrown their foundation.

17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.

Who said to God: Depart from us: and looked upon the Almighty as if he could do nothing:

18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!

Whereas he had filled their houses with good things: whose way of thinking be far from me.

19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —

The just shall see, and shall rejoice, and the innocent shall laugh them to scorn.

20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.

Is not their exaltation cut down, and hath not fire devoured the remnants of them?

21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.

Submit thyself then to him, and be at peace: and thereby thou shalt have the best fruits.

22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.

Receive the law of his mouth, and lay up his words in thy heart.

23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,

If thou wilt return to the Almighty, thou shalt be built up, and shalt put away iniquity far from thy tabernacle.

24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,

He shall give for earth flint, and for flint torrents of gold.

25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.

And the Almighty shall be against thy enemies, and silver shall be heaped together for thee.

26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.

Then shalt thou abound in delights in the Almighty, and shalt lift up thy face to God.

27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.

Thou shalt pray to him, and he will hear thee, and thou shalt pay vows.

28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.

Thou shalt decree a thing, and it I shall come to thee, and light shall shine in thy ways.

29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.

For he that hath been humbled, shall be in glory: and he that shall bow down his eyes, he shall be saved.

30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.

The innocent shall be saved, and he shall be saved by the cleanness of his hands.