Аюп 22
1 Андин Теманлиқ Елифаз мундақ деди: —
Saa tog Temaniten Elifaz til Orde og sagde:
2 Адәм Худаға қандақму пайда кәлтүрәлисун? Дана адәмләрму Униңға немә пайда кәлтүрәлисун?
Gavner et Menneske Gud? Nej, den kloge gavner sig selv.
3 Сән һәққаний болсаңму, Һәммигә Қадирға немә бәһрә берәләйттиң? Йоллириң әйипсиз болған тәғдирдиму, сән Униңға немә ғәниймәтләрни елип келәләйсән?
Har den Almægtige godt af din Retfærd, Vinding af, at din Vandel er ret?
4 Униң сени әйипләйдиғанлиғи, Вә Униң саңа шикайәтләр йәткүзидиғини сениң ихласмән болғиниң үчүнму-я?
Revser han dig for din Gudsfrygt? Eller gaar han i Rette med dig derfor?
5 Сениң рәзиллигиң зор әмәсму? Сениң гуналириң һесапсиз әмәсму?
Er ikke din Ondskab stor og din Brøde uden Ende?
6 Сән қериндашлириңдин сәвәпсиз кепиллик алғансән; Сән ялаңтүшләрни кийим-кечәклиридин мәһрум қиливәткәнсән.
Thi du pantede Brødre uden Grund, trak Klæderne af de nøgne,
7 Һалсизланғанларға су бәрмидиң, Ач қалғанларға ашниму аяп бәрмидиң,
gav ikke den trætte Vand at drikke og nægted den sultne Brød.
8 Гәрчә сән йәр-зиминлик болған қоли узун адәм болсаңму, Йәр-зимин тутуп һөрмәтлинип кәлгән адәм болсаңму,
Den mægtige — hans var Landet, den hædrede boede der.
9 Сән тул хотунларниму қуруқ қол яндурғансән, Житим-йесирларниң қолиниму янҗитивәткәнсән.
Du lod Enker gaa tomhændet bort, knuste de faderløses Arme.
10 Мана шу сәвәптин әтрапиңда қапқанлар ятиду, Уштумтут пәйда болған вәһимиму сени басиду.
Derfor var der Snarer omkring dig, og Rædsel ængsted dig brat.
11 Шу сәвәптинму сени қараңғулуқ бесип көрәлмәс қилди, Бир кәлкүн келип сени ғәриқ қилди.
Dit Lys blev Mørke, du kan ej se, og Strømme af Vand gaar over dig!
12 Тәңри әршаланиң чоққисида туриду әмәсму? Әң егиз юлтузларниң нәқәдәр алий екәнлигигә қарап бақ!
Er Gud ej i højen Himmel? Se Stjernernes Tinde, hvor højt de staar!
13 Бирақ сән: «Тәңри немини билиду? У раст шунчә зулмәт қараңғулуқта бир немини пәриқ етәләмду?!» дәватисән.
Dog siger du: »Hvad ved Gud, holder han Dom bag sorten Sky?
14 Йәнә: «Қоюқ булутлар уни тосивалиду, Шуңа У пәләк үстидә айлинип маңғинида бизни көрмәйду!» — дәйсән.
Skyerne skjuler ham, saa han ej ser, paa Himlens Runding gaar han!«
15 Яман адәмләр маңған кона йолни сәнму тутиверәмсән?
Vil du følge Fortidens Sti, som Urettens Mænd betraadte,
16 Улар вақти тошмай турупла елип кетилгән, Уларниң һуллири кәлкүн тәрипидин еқитилип кетилгән.
de, som i Utide reves bort, hvis Grundvold flød bort som en Strøm,
17 Улар Тәңригә: «Биздин нери бол!» Һәммигә Қадир бизни немә қилалисун?» — дәйтти.
som sagde til Gud: »Gaa fra os! Hvad kan den Almægtige gøre os?«
18 Бирақ уларниң өйлирини есил нәрсиләр билән толдурған дәл Униң Өзидур, Мән болсам яманларниң нәсиһитидин жирақлашқанмән!
Og han havde dog fyldt deres Huse med godt. Men de gudløses Raad er ham fjernt.
19 Һәққанийлар уларниң бәрбат болғанлиғини көрүп шатлиниду; Бигуналар уларни мазақ қилип: —
De retfærdige saa det og glædede sig, den uskyldige spottede dem:
20 «Бизгә қарши чиққучилар шүбһисиз вәйран болиду, От уларниң байлиқлирини жутувәтмәмду?» — дәйду.
For vist, vore Fjender forgik, og Ild fortæred de sidste af dem.
21 [Шуңа] Худаға бойсунуп Уни тонусаң, Шу чағдила сән аман болисән; Шуниң билән саңа амәт келиду.
Bliv Ven med ham og hold Fred, derved vil der times dig Lykke;
22 Униң ағзидин кәлгән несиһәтниму қобул қил, Униң сөзлирини көңлүңгә пүкүп қой.
tag dog mod Lærdom af ham og læg dig hans Ord paa Sinde!
23 Сән Һәммигә Қадирниң йениға қайтип кәлсәң, муқәррәрки, Қайтидин қурулуп чиқалайсән; Әгәр сән қәбиһликни чедирлириңдин жирақлаштурсаң,
Vender du ydmygt om til den Almægtige, fjerner du Uretten fra dit Telt,
24 Әгәр сән алтунуңни топа-чаң үстигә ташлалисаң, Офирдики алтунуңни шиддәтлик еқинниң ташлириға қошувәтсәң,
kaster du Guldet paa Jorden, Ofirguldet blandt Bækkenes Sten,
25 Ундақта Һәммигә Қадирниң Өзи саңа алтун болиду. Сениң үчүн сәрхил күмүчму болиду.
saa den Almægtige bliver dit Guld, hans Lov dit Sølv,
26 У чағда сән Һәммигә Қадирдин сөйүнисән, Йүзүңни Тәңригә қарап көтирәләйсән.
ja, da skal du fryde dig over den Almægtige og løfte dit Aasyn til Gud.
27 Сән Униңға дуа қилсаң, У қулақ салиду, Шундақла сәнму ичкән қәсәмлириңгә әмәл қилисән.
Beder du til ham, hører han dig, indfri kan du, hvad du har lovet;
28 Сән қарар қилған иш әмәлгә ашиду, Йоллириң үстигә нур чүшиду.
hvad du sætter dig for, det lykkes, det lysner paa dine Veje;
29 Адәмләр пәс қилинғанда, сән уларға: «Орнуңлардин туруңлар!» дәйсән, Шуниң билән [Худа] чирайи сунғанларни қутқузиду.
thi stolte, hovmodige ydmyger han, men hjælper den, der slaar Øjnene ned;
30 У һәтта гунайи бар адәмниму қутқузиду, У қолуңдики һалаллиқтин қутқузулиду.
han frelser uskyldig Mand; det sker ved hans Hænders Renhed!
