Аюп 21
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Respondens autem Job, dixit:
2 «Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
Audite, quæso, sermones meos, et agite pœnitentiam.
3 Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
Sustinete me, et ego loquar: et post mea, si videbitur, verba, ridete.
4 Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
Numquid contra hominem disputatio mea est, ut merito non debeam contristari?
5 Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
Attendite me et obstupescite, et superponite digitum ori vestro.
6 Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
Et ego, quando recordatus fuero, pertimesco, et concutit carnem meam tremor.
7 Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
Quare ergo impii vivunt, sublevati sunt, confortatique divitiis?
8 Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
Semen eorum permanet coram eis: propinquorum turba et nepotum in conspectu eorum.
9 Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
Domus eorum securæ sunt et pacatæ, et non est virga Dei super illos.
10 Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
Bos eorum concepit, et non abortivit: vacca peperit, et non est privata fœtu suo.
11 [Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
Egrediuntur quasi greges parvuli eorum, et infantes eorum exultant lusibus.
12 Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
Tenent tympanum et citharam, et gaudent ad sonitum organi.
13 Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
Ducunt in bonis dies suos, et in puncto ad inferna descendunt. (Sheol h7585)
14 Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
Qui dixerunt Deo: Recede a nobis, et scientiam viarum tuarum nolumus.
15 — «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
Quis est Omnipotens, ut serviamus ei? et quid nobis prodest si oraverimus illum?
16 Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
Verumtamen quia non sunt in manu eorum bona sua, consilium impiorum longe sit a me.
17 Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
Quoties lucerna impiorum extinguetur, et superveniet eis inundatio, et dolores dividet furoris sui?
18 Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
Erunt sicut paleæ ante faciem venti, et sicut favilla quam turbo dispergit.
19 Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
Deus servabit filiis illius dolorem patris, et cum reddiderit, tunc sciet.
20 Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
Videbunt oculi ejus interfectionem suam, et de furore Omnipotentis bibet.
21 Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
Quid enim ad eum pertinet de domo sua post se, et si numerus mensium ejus dimidietur?
22 Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
Numquid Deus docebit quispiam scientiam, qui excelsos judicat?
23 Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
Iste moritur robustus et sanus, dives et felix:
24 Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
viscera ejus plena sunt adipe, et medullis ossa illius irrigantur:
25 Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
alius vero moritur in amaritudine animæ absque ullis opibus:
26 Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
et tamen simul in pulvere dormient, et vermes operient eos.
27 — Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
Certe novi cogitationes vestras, et sententias contra me iniquas.
28 Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
Dicitis enim: Ubi est domus principis? et ubi tabernacula impiorum?
29 Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
Interrogate quemlibet de viatoribus, et hæc eadem illum intelligere cognoscetis:
30 [Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
quia in diem perditionis servatur malus, et ad diem furoris ducetur.
31 Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
Quis arguet coram eo viam ejus? et quæ fecit, quis reddet illi?
32 Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
Ipse ad sepulchra ducetur, et in congerie mortuorum vigilabit.
33 Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
Dulcis fuit glareis Cocyti, et post se omnem hominem trahet, et ante se innumerabiles.
34 Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
Quomodo igitur consolamini me frustra, cum responsio vestra repugnare ostensa sit veritati?
