Аюп 21
1 Аюп җававән мундақ деди: —
And Job answereth and saith: —
2 «Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
Hear ye diligently my word, And this is your consolation.
3 Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
Bear with me, and I speak, And after my speaking — ye may deride.
4 Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
I — to man [is] my complaint? and if [so], wherefore May not my temper become short?
5 Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
Turn unto me, and be astonished, And put hand to mouth.
6 Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
Yea, if I have remembered, then I have been troubled. And my flesh hath taken fright.
7 Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
Wherefore do the wicked live? They have become old, Yea, they have been mighty in wealth.
8 Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
Their seed is established, Before their face with them, And their offspring before their eyes.
9 Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
Their houses [are] peace without fear, Nor [is] a rod of God upon them.
10 Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
His bullock hath eaten corn, and doth not loath. His cow bringeth forth safely, And doth not miscarry.
11 [Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
They send forth as a flock their sucklings, And their children skip,
12 Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
They lift [themselves] up at timbrel and harp, And rejoice at the sound of an organ.
13 Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
They wear out in good their days, And in a moment [to] Sheol go down. (Sheol h7585)
14 Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
And they say to God, 'Turn aside from us, And the knowledge of Thy ways We have not desired.
15 — «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
What [is] the Mighty One that we serve Him? And what do we profit when we meet with Him?'
16 Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
Lo, not in their hand [is] their good, (The counsel of the wicked Hath been far from me.)
17 Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
How oft is the lamp of the wicked extinguished, And come on them doth their calamity? Pangs He apportioneth in His anger.
18 Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
They are as straw before wind, And as chaff a hurricane hath stolen away,
19 Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
God layeth up for his sons his sorrow, He giveth recompense unto him — and he knoweth.
20 Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
His own eyes see his destruction, And of the wrath of the Mighty he drinketh.
21 Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
For what [is] his delight in his house after him, And the number of his months cut off?
22 Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
To God doth [one] teach knowledge, And He the high doth judge?
23 Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
This [one] dieth in his perfect strength, Wholly at ease and quiet.
24 Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
His breasts have been full of milk, And marrow his bones doth moisten.
25 Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
And this [one] dieth with a bitter soul, And have not eaten with gladness.
26 Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
Together — on the dust they lie down, And the worm doth cover them over.
27 — Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
Lo, I have known your thoughts, And the devices against me ye do wrongfully.
28 Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
For ye say, 'Where [is] the house of the noble? And where the tent — The tabernacles of the wicked?'
29 Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
Have ye not asked those passing by the way? And their signs do ye not know?
30 [Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
That to a day of calamity is the wicked spared. To a day of wrath they are brought.
31 Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
Who doth declare to his face his way? And [for] that which he hath done, Who doth give recompence to him?
32 Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
And he — to the graves he is brought. And over the heap a watch is kept.
33 Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
Sweet to him have been the clods of the valley, And after him every man he draweth, And before him there is no numbering.
34 Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
And how do ye comfort me [with] vanity, And in your answers hath been left trespass?
