Аюп 21
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Then responded Job, and said: —
2 «Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
Hear ye patiently my words, and let this be your consolation:
3 Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
Suffer me, that, I, may speak, and, after I have spoken, thou canst mock!
4 Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
Did, I, unto man, make my complaint? Wherefore, then, should my spirit not be impatient?
5 Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
Turn round to me, and be astonished, and lay hand on mouth!
6 Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
When I call to mind, then am I dismayed, and there seizeth my flesh a shuddering: —
7 Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
Wherefore do, lawless men, live, advance in years, even wax mighty in power?
8 Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
Their seed, is established in their sight, along with them, yea their offspring, before their eyes;
9 Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
Their houses, are at peace, without dread, neither is, the rod of GOD, upon them;
10 Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
His bull, covereth, and causeth not aversion, His cow safely calveth, and casteth not her young;
11 [Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
They send forth—like a flock—their young ones, and, their children, skip about for joy;
12 Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
They rejoice aloud as [with] timbrel and lyre, and make merry to the sound of the pipe;
13 Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
They complete, in prosperity, their days, and, in a moment to hades, they sink down. (Sheol h7585)
14 Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
Yet they said unto GOD, Depart from us, and, In the knowledge of thy ways, find we no pleasure.
15 — «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
What is the Almighty, that we should serve him? Or what shall we profit, that we should urge him?
16 Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
Lo! not in their own hand, is their welfare, The counsel of lawless men, is far from me!
17 Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
How oft, the lamp of the lawless, goeth out, and their calamity, cometh upon them, Sorrows, apportioneth he in his anger;
18 Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
They become as straw before the wind, and as chaff, which the storm stealeth away.
19 Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
Shall, GOD, reserve, for his children, his sorrow? Let him recompense him so that he may know it;
20 Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
His own eyes, shall see his misfortune, and, the wrath of the Almighty, shall he drink.
21 Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
For what shall be his pleasure in his house after him, when, the number of his months, is cut in twain?
22 Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
Is it, to GOD, one can teach knowledge, seeing that, he, shall judge, them who are on high?
23 Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
This, man dieth, in the very perfection of his prosperity, wholly tranquil and secure;
24 Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
His veins, are filled with nourishment, and, the marrow of his bones, is fresh;
25 Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
Whereas, this other man, dieth, in bitterness of soul, and hath never tasted good fortune:
26 Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
Together, in the dust, they lie down, and, the worm, spreadeth a covering over them.
27 — Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
Lo! I know your plans, and the devices, wherewith ye would do me violence!
28 Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
For ye say, Where is the house of the noble-minded? And where the dwelling-tent of the lawless?
29 Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
Have ye not asked the passers-by in the way? And, their signs, can ye not recognise?
30 [Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
That, to the day of calamity, is the wicked reserved, to the day of indignant visitation, are they led.
31 Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
Who can declare—to his face—his way? And, what, he, hath done, who shall recompense to him?
32 Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
Yet, he, to the graves, is borne, and, over the tomb, one keepeth watch;
33 Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
Pleasant to him are the mounds of the torrent-bed, —and, after him, doth every man march, as, before him, there were without number.
34 Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
How then should ye comfort me with vanity, since, as for your replies, there lurketh, [in them] treachery?
