Аюп 21
1 Аюп җававән мундақ деди: —
And Job answers and says:
2 «Гәплиримгә қулақ селиңлар, Бу силәрниң маңа бәргән «тәсәллилириңлар»ниң орнида болсун!
“Hear my word diligently, And this is your consolation.
3 Сөз қилишимға йол қойсаңлар; Сөз қилғинимдин кейин, йәнә мазақ қиливериңлар!
Bear with me, and I speak, And after my speaking—you may deride.
4 Мениң шикайитим болса, инсанға қаритиливатамду? Роһум қандақму бетақәт болмисун?
[Is] my complaint [against] man? And if [so], why may my temper not become short?
5 Маңа убдан қараңларчу? Силәр чоқум һәйран қалисиләр, Қолуңлар билән ағзиңларни етивалисиләр.
Turn to me, and be astonished, And put hand to mouth.
6 Мән бу ишлар үстидә ойлансамла, вәһимигә чөмимән, Пүтүн әтлиримни титрәк басиду.
Indeed, if I have remembered, then I have been troubled. And my flesh has taken fright.
7 Немишкә яманлар яшивериду, Узун өмүр көриду, Һәтта зор күч-һоқуқлуқ болиду?
Why do the wicked live? They have become old, Indeed, they have been mighty in wealth.
8 Уларниң нәсли өз алдида, Пәрзәнтлири көз алдида мәзмут өсиду,
Their seed is established, Before their face with them, And their offspring before their eyes.
9 Уларниң өйлири вәһимидин аман туриду, Тәңриниң тайиғи уларниң үстигә тәгмәйду.
Their houses [are] peace without fear, Nor [is] a rod of God on them.
10 Уларниң калилири җүпләнсә уруқлимай қалмайду, Иники мозайлайду, Мозийиниму ташлимайду.
His bullock breeds without fail. His cow brings forth safely, and does not miscarry.
11 [Рәзилләр] кичик балилирини қой падисидәк талаға чиқиривериду, Уларниң пәрзәнтлири тақлап-сәкрәп уссул ойнап жүриду.
They send forth their sucklings as a flock, And their children skip,
12 Улар дап һәм чилтарға тәңкәш қилиду, Улар нәйниң авазидин шатлиниду.
They lift [themselves] up at timbrel and harp, And rejoice at the sound of a pipe.
13 Улар күнлирини аватчилиқ ичидә өткүзиду, Андин көзни жумуп ачқучила тәһтисараға чүшүп кетиду. (Sheol h7585)
They wear out their days in good, And in a moment go down [to] Sheol. (Sheol h7585)
14 Һәм улар Тәңригә: «Биздин нери бол, Бизниң йоллириң билән тонушқимиз йоқтур!» — дәйду,
And they say to God, Turn aside from us, And the knowledge of Your ways We have not desired.
15 — «Һәммигә Қадирниң хизмитидә болушниң әрзигидәк нәри барду? Униңға дуа қилсақ бизгә немә пайда болсун?!».
What [is] the Mighty One that we serve Him? And what do we profit when we meet with Him?
16 Қараңлар, уларниң бәхити өз қолида әмәсму? Бирақ яманларниң нәсиһити мәндин нери болсун!
Behold, their good [is] not in their hand (The counsel of the wicked Has been far from me).
17 Яманларниң чириғи қанчә қетим өчиду? Уларни өзлиригә лайиқ күлпәт басамду? [Худа] ғәзивидин уларға дәрдләрни бөлүп берәмду?
How often is the lamp of the wicked extinguished, And their calamity comes on them? He apportions pangs in His anger.
18 Улар шамал алдидики еңизға охшаш, Қара қуюн учуруп кетидиған пахалға охшашла йоқамду?
They are as straw before wind, And as chaff a windstorm has stolen away,
19 Тәңри униң қәбиһлигини балилириға чүшүрүшкә қалдурамду? [Худа] бу җазани униң өзигә бәрсун, униң өзи буни тетисун!
God lays up for his sons his sorrow, He gives repayment to him—and he knows.
20 Өзиниң һалакитини өз көзи билән көрсун; Өзи Һәммигә Қадирниң қәһрини тетисун!
His own eyes see his destruction, And he drinks of the wrath of the Mighty.
21 Чүнки униң бекитилгән жил-айлири түгигәндин кейин, У қандақму йәнә өз өйдикилиридин һозур-һалавәт алалисун?
For what [is] his delight in his house after him, And the number of his months cut off?
22 Тәңри каттиларниң үстидинму һөкүм қилғандин кейин, Униңға билим үгитәләйдиған адәм бармидур?!
Does [one] teach knowledge to God, Since He judges [those] on high?
23 Бириси сақ-саламәт, пүтүнләй ғәм-әндишсиз, азатиликтә жиллири тошқанда өлиду;
This [one] dies in his perfect strength, Wholly at ease and quiet.
24 Беқинлири сүт билән семиз болиду, Устиханлириниң илиги хелә нәм туриду.
His breasts have been full of milk, And marrow moistens his bones.
25 Йәнә бириси болса аччиқ арманда түгәп кетиду; У һеч қандақ раһәт-парағәт көрмигән.
And this [one] dies with a bitter soul, And has not eaten with gladness.
26 Улар билән биллә топа-чаңда тәң ятиду, Қурутлар уларға чаплишиду.
Together they lie down on the dust, And the worm covers them over.
27 — Мана, силәрниң немини ойлаватқанлиғиңларни, Мени қарилаш нийәтлириңларни билимән.
Behold, I have known your thoughts, And the schemes against me you do wrongfully.
28 Чүнки силәр мәндин: «Есилзадиниң өйи нәгә кәткән? Рәзилләрниң турған чедирлири нәдидур?» дәп сораватисиләр.
For you say, Where [is] the house of the noble? And where the tent—the dwelling places of the wicked?
29 Силәр йолучилардин шуни соримидиңларму? Уларниң шу баянлириға көңүл қоймидиңларму?
Have you not asked those passing by the way? And do you not know their signs?
30 [Демәк], «Яман адәм палакәт күнидин сақлинип қалиду, Улар ғәзәп күнидин қутулуп қалиду!» — [дәйду].
That the wicked is spared to a day of calamity. They are brought to a day of wrath.
31 Ким [рәзилниң] тутқан йолини йүз туранә әйипләйду? Ким униңға өз қилмиши үчүн тегишлик җазасини йегүзиду?
Who declares his way to his face? And [for] that which he has done, Who gives repayment to him?
32 Әксичә, у һәйвәт билән йәрлигигә көтирип меңилиду, Униң қәбри күзәт астида туриду.
And he is brought to the graves, And a watch is kept over the heap.
33 Җилғиниң чалмилири униңға татлиқ билиниду; Униң алдидиму сансиз адәмләр кәткәндәк, Униң кәйнидинму барлиқ адәмләр әгишип бариду.
The clods of the valley have been sweet to him, And he draws every man after him, And there is no numbering before him.
34 Силәр немишкә маңа қуруқ гәп билән тәсәлли бәрмәкчи? Силәрниң җаваплириңларда пәқәт сахтилиқла тепилиду!
And how do you comfort me [with] vanity, And trespass has been left in your answers?”
