Аюп 20
1 Андин Нааматлиқ Зофар җававән мундақ деди: —
Så tog Na'amatiten Zofar til Orde og sagde
2 «Мени беарам қилған хияллар җавап беришкә үндәватиду, Чүнки қәлбим беарамлиқта өртәнмәктә.
"Derfor bruser Tankerne i mig, og derfor stormer det i mig;
3 Мән маңа һақарәт кәлтүрүп, мени әйипләйдиған сөзләрни аңлидим, Шуңа мениң роһ-зеһним мени җавап беришкә қистиди.
til min Skam må jeg høre på Tugt, får tankeløst Mundsvejr til Svar!
4 Сән шуни билмәмсәнки, Йәр йүзидә Адәм атимиз апиридә болғандин бери,
Ved du da ikke fra Arilds Tid, fra Tiden, da Mennesket sattes på Jorden,
5 Рәзилләрниң ғалипә тәнтәниси қисқидур, Ипласларниң хошаллиғи бирдәмликтур.
at gudløses Jubel er kort og vanhelliges Glæde stakket?
6 Ундақ кишиниң шан-шәриви асманға йәткән болсиму, Беши булутларға тақашсиму,
Steg end hans Hovmod til Himlen, raged hans Hoved i Sky,
7 Йәнила өзиниң поқидәк йоқап кетиду; Уни көргәнләр: «У нәдидур?» дәйду.
som sit Skarn forgår han for evigt, de, der så ham, siger: "Hvor er han?"
8 У чүштәк учуп кетиду, Қайта тапқили болмайду; Кечидики ғайипанә аламәттәк у һайдиветилиду.
Han flyr som en Drøm, man finder ham ikke, som et Nattesyn jages han bort;
9 Уни көргән көз иккинчи уни көрмәйду, Униң турған җайи уни қайта учратмайду.
Øjet, der så ham, ser ham ej mer, hans Sted får ham aldrig at se igen.
10 Униң оғуллири мискинләргә шәпқәт қилишқа мәҗбурлиниду; Шуниңдәк у һәтта өз қоли билән байлиқлирини қайтуруп бериду.
Hans Sønner bejler til ringes Yndest, hans Hænder må give hans Gods tilbage.
11 Униң устиханлири яшлиқ мағдуриға толған болсиму, Бирақ [униң мағдури] униң билән биллә топа-чаңда йетип қалиду.
Hans Ben var fulde af Ungdomskraft, men den lægger sig med ham i Støvet.
12 Гәрчә рәзиллик униң ағзида татлиқ тетиған болсиму, У уни тил астиға йошурған болсиму,
Er det onde end sødt i hans Mund, når han gemmer det under sin Tunge,
13 У уни жутқуси кәлмәй меһрини үзәлмисиму, У уни ағзида қалдурсиму,
sparer på det og slipper det ikke, holder det fast til sin Gane,
14 Бирақ униң қарнидики тамиғи өзгирип, Кобра иланниң зәһәригә айлиниду.
så bliver dog Maden i hans Indre til Slangegift inden i ham;
15 У байлиқларни жутуветиду, бирақ уларни яндуриду; Худа уларни ашқазинидин чиқириветиду.
Godset, han slugte, må han spy ud, Gud driver det ud af hans Bug,
16 У кобра иланниң зәһәрини шорайду, Чар иланниң нәштири уни өлтүриду.
han indsuger Slangernes Gift, og Øgleungen slår ham ihjel;
17 У қайтидин ериқ-өстәңләргә һәвәс билән қаралмайду, Бал вә сериқ май билән ақидиған дәриялардин һозурлиналмайду.
han skuer ej Strømme af Olie, Bække af Honning og Fløde;
18 У еришкәнни жуталмай қайтуриду, Тиҗарәт қилған пайдисидин у һеч һозурлиналмайду.
han må af med sin Vinding, svælger den ej, får ingen Glæde af tilbyttet Gods.
19 Чүнки у мискинләрни езип, уларни ташливәткән; У өзи салмиған өйни егиливалған.
Thi han knuste de ringe og lod dem ligge, ranede Huse, han ej havde bygget.
20 У ачкөзлүктин әсла зерикмәйду, У арзулиған нәрсилиридин һеч қайсисини сақлап қалалмайду.
Thi han har ingen Hjælp af sin Rigdom, trods sine Skatte reddes han ikke;
21 Униңға жутувалғидәк һеч нәрсә қалмайду, Шуңа униң баяшатлиғи мәңгүлүк болмайду.
ingen gik fri for hans Glubskhed, derfor varer hans Lykke ikke;
22 Униң тоққузи тәл болғанда, туюқсиз қисилчилиққа учрайду; Һәр бир езилгүчиниң қоли униңға қарши чиқиду.
midt i sin Overflod har han det trangt, al Slags Nød kommer over ham.
23 У қосиғини тойғузиватқинида, Худа дәһшәтлик ғәзивини униңға чүшүриду; У ғизалиниватқанда [ғәзивини] униң үстигә яғдуриду.
For at fylde hans Bug sender Gud sin Vredes Glød imod ham, lader sin Harme regne på ham.
24 У төмүр қуралдин қечип қутулсиму, Бирақ мис оқя уни санҗийду.
Flyr han for Brynje af Jern, så gennemborer ham Kobberbuen;
25 Тәккән оқ кәйнидин тартип чиқиривелгинидә, Ялтирақ оқ учи өттин чиқиривелгинидә, Вәһимиләр уни басиду.
en Kni kommer ud af hans Ryg, et lynende Stål af hans Galde; over ham falder Rædsler,
26 Зулмәт қараңғулуқ униң байлиқлирини жутуветишкә тәйяр туриду, Инсан пүвлимигән от уни жутувалиду, Униң чедирида қелип қалғанлириниму жутуветиду.
idel Mørke er opsparet til ham; Ild, der ej blæses op, fortærer ham, æder Levningen i hans Telt.
27 Асманлар униң қәбиһлигини ашкарилайду; Йәр-зиминму униңға қарши қозғилиду.
Himlen bringer hans Brøde for Lyset, og Jorden rejser sig mod ham.
28 Униң мал-дунияси елип кетилиду, [Худаниң] ғәзәплик күнидә кәлкүн улғийип өй-бисатини ғулитиду.
Hans Huses Vinding må bort, rives bort på Guds Vredes Dag.
29 Худаниң рәзил адәмгә бәлгүлигән несивиси мана шундақтур, Бу Худа униңға бекиткән мирастур».
Slig er den gudløses Lod fra Gud og Lønnen fra Gud for hans Brøde!
