Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Отвещав же Иов, рече:
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
доколе притрудну творите душу мою и низлагаете мя словесы? Уразумейте токмо, яко Господь сотвори мя сице.
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
Клевещете на мя, не стыдящеся мене належите ми.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
Буди, яко воистинну аз прельстихся, и у мене водворяется погрешение, глаголати словеса, яже не подобаше, словеса же моя погрешают, и не во время:
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
буди же, яко на мя величаетеся, наскакаете же ми поношением:
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
разумейте убо, яко Господь есть иже смяте мя и ограду Свою на мя вознесе.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Се, смеюся поношению, не возглаголю: возопию, и нигдеже суд.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
Окрест огражден есмь и не могу прейти: пред лицем моим тму положи,
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
славу же с мене совлече и отя венец от главы моея:
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
растерза мя окрест, и отидох: посече же яко древо надежду мою.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
Люте же гнева употреби на мя и возмне мя яко врага.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
Вкупе же приидоша искушения Его на мя, на путех же моих обыдоша мя наветницы.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
Братия моя отступиша от мене, познаша чуждих паче мене, и друзие мои немилостиви быша:
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
не снабдеша мя ближнии мои, и ведящии имя мое забыша мя.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
Соседи дому и рабыни моя, (яко) иноплеменник бых пред ними:
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
раба моего звах, и не послуша, уста же моя моляхуся:
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
и просих жену мою, призывах же лаская сыны подложниц моих:
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
они же мене в век отринуша, егда востану, на мя глаголют.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
Гнушахуся мене видящии мя, и ихже любих, восташа на мя.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
В кожи моей согниша плоти моя, кости же моя в зубех содержатся.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Помилуйте мя, помилуйте мя, о, друзие! Рука бо Господня коснувшаяся ми есть.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Почто мя гоните якоже и Господь? От плотей же моих не насыщаетеся?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
Кто бо дал бы, да напишутся словеса моя, и положатся оная в книзе во век?
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
И на дщице железне и олове, или на камениих изваяются?
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
Вем бо, яко присносущен есть, иже имать искупити мя,
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
(и) на земли воскресити кожу мою терпящую сия, от Господа бо ми сия совершишася,
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
яже аз в себе свем, яже очи мои видеста, а не ин: вся же ми совершишася в недре.
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
Аще же и речете: что речем противу ему? И корень словесе обрящем в нем.
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
Убойтеся же и вы от меча: ярость бо на беззаконныя найдет, и тогда увидят, где есть их вещество.
