Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
Då svara Job og sagde:
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
