Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
respondens autem Iob dixit
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
usquequo adfligitis animam meam et adteritis me sermonibus
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
en decies confunditis me et non erubescitis opprimentes me
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
nempe et si ignoravi mecum erit ignorantia mea
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
at vos contra me erigimini et arguitis me obprobriis meis
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
saltim nunc intellegite quia Deus non aequo iudicio adflixerit me et flagellis suis me cinxerit
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
ecce clamabo vim patiens et nemo audiet vociferabor et non est qui iudicet
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
semitam meam circumsepsit et transire non possum et in calle meo tenebras posuit
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
spoliavit me gloria mea et abstulit coronam de capite meo
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
destruxit me undique et pereo et quasi evulsae arbori abstulit spem meam
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
iratus est contra me furor eius et sic me habuit quasi hostem suum
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
simul venerunt latrones eius et fecerunt sibi viam per me et obsederunt in gyro tabernaculum meum
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
fratres meos longe fecit a me et noti mei quasi alieni recesserunt a me
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
dereliquerunt me propinqui mei et qui me noverant obliti sunt mei
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me et quasi peregrinus fui in oculis eorum
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
servum meum vocavi et non respondit ore proprio deprecabar illum
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
halitum meum exhorruit uxor mea et orabam filios uteri mei
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
stulti quoque despiciebant me et cum ab eis recessissem detrahebant mihi
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
abominati sunt me quondam consiliarii mei et quem maxime diligebam aversatus est me
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
pelli meae consumptis carnibus adhesit os meum et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
miseremini mei miseremini mei saltim vos amici mei quia manus Domini tetigit me
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
quare persequimini me sicut Deus et carnibus meis saturamini
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei quis mihi det ut exarentur in libro
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
stilo ferreo et plumbi lammina vel certe sculpantur in silice
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
scio enim quod redemptor meus vivat et in novissimo de terra surrecturus sim
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
et rursum circumdabor pelle mea et in carne mea videbo Deum
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
quem visurus sum ego ipse et oculi mei conspecturi sunt et non alius reposita est haec spes mea in sinu meo
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
quare ergo nunc dicitis persequamur eum et radicem verbi inveniamus contra eum
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
fugite ergo a facie gladii quoniam ultor iniquitatum gladius est et scitote esse iudicium
