Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
ヨブこたへて曰く
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
汝ら我心をなやまし 言語をもて我を打くだくこと何時までぞや
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
なんぢら已に十次も我を辱しめ我を惡く待ひてなほ愧るところ無し
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
假令われ眞に過ちたらんもその過は我の身に止れり
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
なんぢら眞に我に向ひて誇り我身に羞べき行爲ありと證するならば
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
神われを虐げその網羅をもて我と包みたまへりと知るべし
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
我虐げらるると叫べども答なく 呼はり求むれども審理なし
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
彼わが路の周圍に垣を結めぐらして逾る能はざらしめ 我が行く途に黒暗を蒙むらしめ
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
わが光榮を褫ぎわが冠冕を首より奪ひ
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
四方より我を毀ちて失しめ 我望を樹のごとくに根より拔き
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
我にむかひて震怒を燃し 我を敵の一人と見たまへり
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
その軍旅ひとしく進み途を高くして我に攻寄せ わが天幕の周圍に陣を張り
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
彼わが兄弟等をして遠くわれを離れしめたまへり 我を知る人々は全く我に疎くなりぬ
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
わが親戚は往來を休め わが朋友はわれを忘れ
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
わが家に寄寓る者およびわが婢等は我を見て外人のごとくす 我かれらの前にては異國人のごとし
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
われわが僕を喚べどもこたへず 我口をもて彼に請はざるを得ざるなり
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
わが氣息はわが妻に厭はれ わが臭氣はわが同胎の子等に嫌はる
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
童子等さへも我を侮どり 我起あがれば則ち我を嘲ける
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
わが親しき友われを惡みわが愛したる人々ひるがへりてわが敵となれり
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
わが骨はわが皮と肉とに貼り 我は僅に齒の皮を全うして逃れしのみ
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
わが友よ汝等われを恤れめ 神の手われを撃り
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
汝らなにとて神のごとくして我を攻め わが肉に饜ことなきや
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
望むらくは我言の書留られんことを 望むらくは我言書に記されんことを
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
望むらくは鐡の筆と鉛とをもて之を永く磐石に鐫つけおかんことを
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
われ知る我を贖ふ者は活く 後の日に彼かならず地の上に立ん
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
わがこの皮この身の朽はてん後われ肉を離れて神を見ん
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
我みづから彼を見たてまつらん 我目かれを見んに識らぬ者のごとくならじ 我が心これを望みて焦る
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
なんぢら若われら如何に彼を攻めんかと言ひ また事の根われに在りと言ば
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
劍を懼れよ 忿怒は劍の罰をきたらす 斯なんぢら遂に審判のあるを知ん
