Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
But Job answered by saying:
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
How long will you afflict my soul and wear me down with words?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
So, ten times you confound me and are not ashamed to oppress me.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
Now, of course, if I have been ignorant, my ignorance will be with me.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
But you have risen up against me, and you accuse me to my disgrace.
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
At least now you should understand that God has not afflicted me with a balanced judgment, though he has encompassed me with his scourges.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Behold, I will cry out, enduring violence, and no one will hear. I will announce loudly, but there is no one who may judge.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
He has hemmed in my path, and I cannot pass; he has added darkness to my difficult path.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
He has plundered me of my glory, and he has stolen the crown from my head.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
He has destroyed me on every side, and I am lost, and, like an uprooted tree, he has taken away my hope.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
His fury has raged against me, and in this way he has treated me like his enemy.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
His troops have gathered together, and they have made their way to me, and they have besieged my tabernacle all around.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
He has put my brothers far from me, and my friends have withdrawn from me like strangers.
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
My kinsmen have forsaken me, and those who knew me, have forgotten me.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
The inhabitants of my house and my maidservants treat me just as if I were a stranger, and I have been like a sojourner in their eyes.
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
I called my servant, and he did not respond; I pleaded with him with my own mouth.
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
My wife has shuddered at my breath, and I have begged the sons of my loins.
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
Even the foolish have looked down on me, and, when I withdrew from them, they spoke ill of me.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
Those who were sometimes my counselors, treat me like an abomination; and he whom I valued the most has turned against me.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
Since my flesh has been consumed, my bone adheres to my skin, and only my lips have been left around my teeth.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Have mercy on me, have compassion on me, at least you my friends, because the hand of the Lord has touched me.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Why do you pursue me just as God does, and satiate yourselves with my flesh?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
Who will grant to me that my words may be written down? Who will grant to me that they may be inscribed in a book,
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
with an iron pen and a plate of lead, or else be carved in stone?
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
For I know that my Redeemer lives, and on the last day I will rise out of the earth.
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
And I will be enveloped again with my skin, and in my flesh I will see my God.
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
It is he whom I myself will see, and he whom my eyes will behold, and no other. This, my hope, has taken rest in my bosom.
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
Why then do you now say: “Let us pursue him, and let us find a basis to speak against him?”
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
So then, flee from the face of the sword, for the sword is the avenger of iniquities; but know this: there is to be a judgment.
