Аюп 19
1 Аюп җававән мундақ деди: —
And Job made answer and said,
2 «Силәр қачанғичә җенимни азаплимақчисиләр, Қачанғичә мени сөз билән әзмәкчисиләр?
How long will you make my life bitter, crushing me with words?
3 Силәр мени он қетим харлидиңлар; Маңа увал қилишқа номус қилмайсиләр.
Ten times now you have made sport of me; it gives you no sense of shame to do me wrong.
4 Әгәр мениң сәһвәнлигим болса, Мән әнди униң [дәрдини] тартимән.
And, truly, if I have been in error, the effect of my error is only on myself.
5 Әгәр силәр мениңдин үстүнлүк талашмақчи болсаңлар, Йүзүм алдида шәрм-һаяни көрситип мени әйиплимәкчи болсаңлар,
If you make yourselves great against me, using my punishment as an argument against me,
6 Әнди билип қоюңларки, маңа увал қилған Тәңри екән, У тори билән мени чирмаштуруп тартти;
Be certain that it is God who has done me wrong, and has taken me in his net.
7 Қара, мән налә-пәряд көтирип «Зораванлиқ!» дәп вақираймән, Бирақ һеч ким аңлимайду; Мән вақираймән, бирақ маңа адаләт кәлмәйду.
Truly, I make an outcry against the violent man, but there is no answer: I give a cry for help, but no one takes up my cause.
8 У йолумни мени өтүвалмисун дәп чит билән тосуп қойди, Қәдәмлиримгә қараңғулуқ салди.
My way is walled up by him so that I may not go by: he has made my roads dark.
9 У мәндин шан-шәривимни мәһрум қилди, Бешимдин таҗни тартивалди.
He has put off my glory from me, and taken the crown from my head.
10 У маңа һәр тәрәптин бузғунчилиқ қиливатиду, мән түгәштим; Үмүтүмни У дәрәқни юлғандәк жулувалди.
I am broken down by him on every side, and I am gone; my hope is uprooted like a tree.
11 Ғәзивини маңа қаритип қозғиди, Мени Өз дүшмәнлиридин һесаплиди.
His wrath is burning against me, and I am to him as one of his haters.
12 Униң қошунлири сәп түзүп атланди, Пәләмпәйлирини ясап маңа һуҗум қилди, Улар чедиримни қоршавға елип баргаһ тикивалди.
His armies come on together, they make their road high against me, and put up their tents round mine.
13 У қериндашлиримни мәндин нери қилди, Тонушлиримниң меһрини мәндин үзди.
He has taken my brothers far away from me; they have seen my fate and have become strange to me.
14 Туққанлирим мәндин ятлишип кәтти, Дост-бурадәрлирим мени унутти.
My relations and my near friends have given me up, and those living in my house have put me out of their minds.
15 Өйүмдә турған мусапирлар, һәтта дедәклиримму мени ят адәм дәп һесаплайду; Уларниң нәзиридә мән мусапир болуп қалдим.
I am strange to my women-servants, and seem to them as one from another country.
16 Мән чакиримни чақирсам, у маңа җавап бәрмәйду; Шуңа мән униңға ағзим билән йелинишим керәк.
At my cry my servant gives me no answer, and I have to make a prayer to him.
17 Тиниқимдин аялимниң қусқуси келиду, Ака-укилирим сесиқлиғимдин бизар.
My breath is strange to my wife, and I am disgusting to the offspring of my mother's body.
18 Һәтта кичик балилар мени кәмситиду; Орнумдин турмақчи болсам, улар мени һақарәтләйду.
Even young children have no respect for me; when I get up their backs are turned on me.
19 Мениң сирдаш достлиримниң һәммиси мәндин нәпрәтлиниду, Мән сөйгәнләр мәндин йүз өриди.
All the men of my circle keep away from me; and those dear to me are turned against me.
20 Әт-терилирим устиханлиримға чаплишип туриду, Җеним қил үстидә қалди.
My bones are joined to my skin, and I have got away with my flesh in my teeth.
21 Аһ, достлирим, маңа ичиңлар ағрисун, ичиңлар ағрисун! Чүнки Тәңриниң қоли маңа келип тәгди.
Have pity on me, have pity on me, O my friends! for the hand of God is on me.
22 Силәр немишкә Тәңридәк маңа зиянкәшлик қилисиләр? Силәр немишкә әтлиримгә шунчә тоймайсиләр!
Why are you cruel to me, like God, for ever saying evil against me?
23 Аһ, мениң сөзлирим йезилсиди! Улар бир язмиға пүтүклүк болған болатти!
If only my words might be recorded! if they might be put in writing in a book!
24 Улар төмүр қәләм билән қоғушун ичигә йезилсиди! Әбәдил-әбәт таш үстигә оюп пүтүлгән болатти!
And with an iron pen and lead be cut into the rock for ever!
25 Бирақ мән шуни билимәнки, өзүмниң Һәмҗәмәт-Қутқузғучим һаяттур, У ахирәт күнидә йәр йүзидә туруп туриду!
But I am certain that he who will take up my cause is living, and that in time to come he will take his place on the dust;
26 Һәм мениң бу терә-әтлирим бузулғандин кейин, Мән йәнила тенимдә туруп Тәңрини көримән!
And ... without my flesh I will see God;
27 Уни өзүмла әйни һалда көримән, Башқа адәмниң әмәс, бәлки өзүмниң көзи билән қараймән; Аһ, қәлбим буниңға шунчә интизардур!
Whom I will see on my side, and not as one strange to me. My heart is broken with desire.
28 Әгәр силәр: «Ишниң йилтизи униңдидур, Уни қандақ қилип қистап қоғливетәләймиз?!» — десәңлар,
If you say, How cruel we will be to him! because the root of sin is clearly in him:
29 Әнди өзүңлар қиличтин қорққиниңлар түзүк! Чүнки [Худаниң] ғәзиви қилич җазасини елип келиду, Шуниң билән силәр [Худаниң] сотиниң қуруқ гәп әмәслигини билисиләр».
Be in fear of the sword, for the sword is the punishment for such things, so that you may be certain that there is a judge.
